бэ́та-часці́ца, -ы, мн. -ы, -ці́ц, ж.

Электрон або пазітрон, якія вылучаюцца пры бэта-распадзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

electron [ɪˈlektrɒn] n. phys. электро́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

электро́нны, -ая, -ае.

1. гл. электрон.

2. Звязаны з выкарыстаннем уласцівасцей электронаў, заснаваны на іх уласцівасцях.

Э. мікраскоп.

Электронная лінза.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

electron

[ɪˈlektrɑ:n]

n.

электро́н -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

elektron, ~u

м. электрон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

антырэ́чыва, ‑а, н.

Форма матэрыі, процілеглая рэчыву, у якім элементарныя часцінкі маюць, у прыватнасці, процілеглы электрычны зарад (электрон — дадатны, пратон — адмоўны і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Eléktron, Élektron

n -s, -tróne фіз. электро́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

радыка́л², -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. У матэматыцы: знак (^), які абазначае здабыванне кораня з ліку або матэматычнага выразу, што стаіць пад гэтым знакам.

2. Устойлівая група атамаў у малекуле, якая мае няспараны электрон і здольная пераходзіць без змен з малекулы аднаго рэчыва ў малекулу другога.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

антыэлектро́н

(ад анты- + электрон)

тое, што і пазітрон.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэрмаэлектро́ны

(ад тэрма- + электрон)

электроны, якія выпускаюцца моцна нагрэтымі металічнымі целамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)