антырэ́чыва, ‑а,
Форма матэрыі, процілеглая рэчыву, у якім элементарныя часцінкі маюць, у прыватнасці, процілеглы электрычны зарад (электрон — дадатны, пратон — адмоўны і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
антырэ́чыва, ‑а,
Форма матэрыі, процілеглая рэчыву, у якім элементарныя часцінкі маюць, у прыватнасці, процілеглы электрычны зарад (электрон — дадатны, пратон — адмоўны і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)