электро́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Элементарная часціца з найменшым адмоўным электрычным зарадам.

|| прым. электро́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

электро́н

‘сплаў’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. электро́н
Р. электро́ну
Д. электро́ну
В. электро́н
Т. электро́нам
М. электро́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

электро́н

‘элементарная часціца’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. электро́н электро́ны
Р. электро́на электро́наў
Д. электро́ну электро́нам
В. электро́н электро́ны
Т. электро́нам электро́намі
М. электро́не электро́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

электро́н I м., физ. электро́н

электро́н II м. (род. электро́ну) мет., уст. (став) электро́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

электро́н

1. физ. электро́н, -на м.;

2. (сплав) мет. электро́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

электро́н ​1, ‑а, м.

Элементарная часціца рэчыва, якая нясе адмоўны электрычны зарад.

•••

Свабодныя электроны — электроны, якія аддзяліліся ад атамаў і перамяшчаюцца ў міжатамнай прасторы.

[Ад грэч. ēlektron — янтар.]

электро́н ​2, ‑у, м.

Спец.

1. Сплаў алюмінію з магніем, які мае вялікую трываласць і пластычнасць.

2. Сплаў серабра з золатам, які выкарыстоўваецца для вырабу каштоўных рэчаў.

[Ад грэч. ēlektron — янтар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электро́н-пазітро́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. электро́н-пазітро́нны электро́н-пазітро́нная электро́н-пазітро́ннае электро́н-пазітро́нныя
Р. электро́н-пазітро́ннага электро́н-пазітро́ннай
электро́н-пазітро́ннае		 электро́н-пазітро́ннага электро́н-пазітро́нных
Д. электро́н-пазітро́ннаму электро́н-пазітро́ннай электро́н-пазітро́ннаму электро́н-пазітро́нным
В. электро́н-пазітро́нны (неадуш.)
электро́н-пазітро́ннага (адуш.)		 электро́н-пазітро́нную электро́н-пазітро́ннае электро́н-пазітро́нныя (неадуш.)
электро́н-пазітро́нных (адуш.)
Т. электро́н-пазітро́нным электро́н-пазітро́ннай
электро́н-пазітро́ннаю		 электро́н-пазітро́нным электро́н-пазітро́ннымі
М. электро́н-пазітро́нным электро́н-пазітро́ннай электро́н-пазітро́нным электро́н-пазітро́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

электро́н-фано́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. электро́н-фано́нны электро́н-фано́нная электро́н-фано́ннае электро́н-фано́нныя
Р. электро́н-фано́ннага электро́н-фано́ннай
электро́н-фано́ннае		 электро́н-фано́ннага электро́н-фано́нных
Д. электро́н-фано́ннаму электро́н-фано́ннай электро́н-фано́ннаму электро́н-фано́нным
В. электро́н-фано́нны (неадуш.)
электро́н-фано́ннага (адуш.)		 электро́н-фано́нную электро́н-фано́ннае электро́н-фано́нныя (неадуш.)
электро́н-фано́нных (адуш.)
Т. электро́н-фано́нным электро́н-фано́ннай
электро́н-фано́ннаю		 электро́н-фано́нным электро́н-фано́ннымі
М. электро́н-фано́нным электро́н-фано́ннай электро́н-фано́нным электро́н-фано́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

электро́н-вольт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. электро́н-вольт электро́н-во́льты
Р. электро́н-во́льта электро́н-во́льтаў
электро́н-вольт
Д. электро́н-во́льту электро́н-во́льтам
В. электро́н-вольт электро́н-во́льты
Т. электро́н-во́льтам электро́н-во́льтамі
М. электро́н-во́льце электро́н-во́льтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

электро́н-во́льт физ. электро́н-во́льт, род. электро́н-во́льта м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)