надгарта́ннік, ‑а, м.

Тонкі доўгі храсток, які дапамагае закрываць гартань пры ядзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Knórpel

m -s, - храсто́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

chrząstka

ж. анат. храсток

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

gristle

[ˈgrɪsəl]

n.

храсто́к -ка́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

cartilage

[ˈkђrtəlɪdʒ]

n.

храсто́к -ка́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Крамзла́ ’храсток’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. літ. kremzle ’тс’. Запазычанне з літоўскай мовы. Гл. Грынавецкене і інш. LKK, 16, 179; Лаўчутэ, Балтизмы, 68.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

хо́рдавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да хорды (у 2 знач.). Хордавы храсток.

2. у знач. наз. хо́рдавыя, ‑ых. Вышэйшы тып жывёл, якія маюць хорду на якой‑н. стадыі развіцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пахрасці́цца ’прарасці, папускаць храсткі да ўсходу’ (КЭС, лаг.; ганц., карэліц., дзятл., віл., ст.-дар., слуц., Сл. ПЗБ). Да na‑ і храсток ’парастак (бульбы, гуркоў і інш.)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Расто́к ’парастак, маладое сцябло расліны’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), росто́к ’вырастак клубня, семені расліны’ (ТС, Сл. ПЗБ), расткі́ ’карэнні’ (Сл. ПЗБ). Ад расці (гл.), параўн. храсток (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гіялі́навы

(гр. hyalinos)

шклопадобны, празрысты (напр. г. храсток).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)