устанаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да устанавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераабсталява́цца, ‑лююся, ‑люешся, ‑люецца; зак.

Устанавіць новае абсталяванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

устано́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад устанавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прызна́ць, прызнава́ць ’пазнаць; пагадзіцца, устанавіць’ (ТСБМ; шальч., даўг., лях., Сл. ПЗБ; ТС). Прэфіксальнае ўтварэнне ад зна́ць ’ведаць’ (гл.). Паводле Трубачова (Этногенез, 188), слав. *priznati сінтэзуе значэнні ’быць родным’ і ’знаць’, што адлюстроўвае архаічнасць мыслення, параўн. рус. дыял. призна́ть ’атрымаць звесткі, даведацца’, ’вызначыць, распазнаць’, укр. призна́ти ’прызнаць, пагадзіцца, успрыняць, устанавіць’, ’прызнаць сваім’, балг. призна́вам ’пагаджацца, прымаць да ведама’, ’паважаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

этымалагізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; незак., што і без дап. (спец.).

Займацца этымалагізацыяй; устанавіць этымалогію.

|| наз. этымалагізава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

designate [ˈdezɪgneɪt] v. fml

1. вызнача́ць;

designate the boundaries устанаві́ць ме́жы

2. вылуча́ць; прызнача́ць (на пасаду, пост)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

заканта́чыць

‘устанавіць кантакт з кім-небудзь; моцна захапіцца чым-небудзь, абмежаваць кола сваіх інтарэсаў чым-небудзь’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заканта́чу заканта́чым
2-я ас. заканта́чыш заканта́чыце
3-я ас. заканта́чыць заканта́чаць
Прошлы час
м. заканта́чыў заканта́чылі
ж. заканта́чыла
н. заканта́чыла
Загадны лад
2-я ас. заканта́ч заканта́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час заканта́чыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канстытуі́раваць

‘надаць (надаваць) законную сілу чаму-небудзь (акту, аб'яднанню і пад.); устанавіць (устанаўліваць) склад чаго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. канстытуі́рую канстытуі́руем
2-я ас. канстытуі́руеш канстытуі́руеце
3-я ас. канстытуі́руе канстытуі́руюць
Прошлы час
м. канстытуі́раваў канстытуі́равалі
ж. канстытуі́равала
н. канстытуі́равала
Загадны лад
2-я ас. канстытуі́руй канстытуі́руйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час канстытуі́руючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канстытуі́раваць

‘надаць (надаваць) законную сілу чаму-небудзь (акту, аб'яднанню і пад.); устанавіць (устанаўліваць) склад чаго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. канстытуі́рую канстытуі́руем
2-я ас. канстытуі́руеш канстытуі́руеце
3-я ас. канстытуі́руе канстытуі́руюць
Прошлы час
м. канстытуі́раваў канстытуі́равалі
ж. канстытуі́равала
н. канстытуі́равала
Загадны лад
2-я ас. канстытуі́руй канстытуі́руйце
Дзеепрыслоўе
прош. час канстытуі́раваўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

учреди́ть сов.

1. (основать) заснава́ць;

2. (установить) устанаві́ць; (ввести) уве́сці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)