Тапарашчы́ць ’вырачаць’, тапара́шчыцца ’выпучваць вочы’, ’тырчаць’, ’упірацца’ (віл., Стан.). Магчыма, кантамінацыя тапоршчыць (гл.) і тарашчыць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ты́ркацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Разм. Упірацца ў што‑н., даставаць да чаго‑н. Толькі калі нос лодкі тыркаецца ў бераг, каза выскоквае на зямлю і спрытна ўзбіраецца па абрыве ўверх. Каршукоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

upierać się

незак.

1. упірацца;

2. перан. упірацца, упарціцца;

upierać się przy czym — упарта настойваць на чым

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Пераста́ча, трэстамі ’перахват’ (саліг., Нар. словатв.), рус. пск., цвяр. перестачиться ’супраціўляцца, упірацца’. Да пера- і стачыць (гл.) ці пера і стаць (< -statja).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sztorcem

тарчма, стаўма;

stawać się sztorcem — упарціцца, упірацца, наравіцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паўпіра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм.

1. (1 і 2 ас. адз. не ўжыв.). Уперціся — пра ўсё, многае або пра ўсіх, многіх.

2. Упірацца некаторы час. Камень паварушыўся, паўпіраўся трохі, а тады перакуліўся на другі, сыраваты ад зямлі, бок. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

get one’s back up

а) узлава́ць, раззлава́ць каго́

б) раззлава́цца, узлава́цца

в) упіра́цца, упе́рціся на сваі́м

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нараві́цца

1. (упарціцца) éigensinnig [díckköpfig, hálsstarrig] sein; sich sträuben; sich widersétzen; widerspénstig sein (упірацца);

2. (капрызіць) nörgeln vi; méckern vi (разм.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

persist [pəˈsɪst] v.

1. (in, with) упа́рціцца, упіра́цца;

If you persist in doing this, you’ll regret it. Калі ты будзеш і далей так рабіць, то пашкадуеш аб гэтым.

2. застава́цца, праця́гваць існава́ць, захо́ўвацца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stémmen

1.

vt

1) выдзёўбваць (стамескай і г.д.)

2) упіра́цца

die Béine gégen den Bóden ~ — упіра́цца нага́мі ў зямэ́р

die Árme in die Séiten ~ — узя́цца ў бо́кі

3) падпіра́ць (сцяну і г.д.)

4) спарт. вы́ціснуць (вагу)

2.

(sich)

1.

(an, auf, gegen A) упіра́цца (у што-н.)

sich auf die Éllenbogen ~ — аблакаці́цца, абапіра́цца лакця́мі (на што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)