прекло́нный стары́, старэ́чы, пастарэ́лы;

прекло́нный во́зраст стары́ (старэ́чы, пастарэ́лы) узро́ст;

прекло́нные го́ды стары́я (старэ́чыя) гады́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

teens [ti:nz] n. pl. узро́ст ад 13 да 19;

He’s in his teens. Яму няма і дваццаці.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Álter

n -s, -

1) узро́ст, век

hóhes ~ — стары́ [старэ́чы] узро́ст

gléichen ~s séin — быць раве́снікам [аднаго́дкам]

2) ста́расць

3) даўніна́

4) стаж

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Вузро́слы ’дарослы’ (Бяльк.). Ад узрасці́ ’вырасці’, гл. узро́ст, як узнясці́, узнёслы ’патэтычны’, аднак пратэза перад прыставачным у сведчыць хутчэй пра запазычанне з рус. взро́слый ’дарослы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паўме́сячны hálbmonatlich (які паўтараецца кожныя паўмесяца); hálbmonatig (паўмесячны, двухтыднёвы – пра тэрмін, узрост)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аднагадо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Узрост якога адзін год. Аднагадовая дзяўчынка.

2. Які праходзіць свой цыкл развіцця (ад прарастання насення да наступнага адмірання каліва) на працягу аднаго года. Кукуруза — аднагадовая расліна. Аднагадовыя травы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

старэ́чы

1. gréisenhaft, alt; Áltweiber- (уласцівы старым бабулям);

2. (узрост) hóchbetagt, in vórgerücktem Álter

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дэндрахранало́гія

(ад дэндра- + храналогія)

вучэнне аб заканамернасцях утварэння гадавых слаёў дрэвавых парод, на аснове якога можна вызначыць узрост археалагічных знаходак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

паўнале́цце, ‑я, н.

Узрост, калі чалавек дасягае фізічнай і духоўнай сталасці і атрымлівае грамадзянскія правы. Душа .. [Магдалены] імкнулася да чагосьці яшчэ невядомага ёй, у што яна верыла і чаго чакала.. Падрасце Ганніна дзіця, дарасце да паўналецця Галена, і праз два гады вернецца ўжо зусім сталы Кастусь. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГРУ́ПА СТАТЫСТЫ́ЧНАЯ,

сукупнасць аднародных у якіх-небудзь адносінах адзінак, вылучаных на падставе адной або некалькіх прыкмет групавання з мэтай далейшага аналізу. Напр., група людзей, сфарміраваная на аснове адной (узрост) або некалькіх (узрост, пол, адукацыя) прыкмет. Прыкметы групавання могуць быць колькасныя (напр., узровень даходаў) і якасныя (выражаны ў выглядзе паняццяў, напр., прафесія). Спосабы групавання бываюць простыя (па адной прыкмеце), камбінаваныя (па 2 і болей спалучаных прыкмет), структурныя (выяўляюць структуру аднароднай сукупнасці, напр., насельніцтва), тыпалагічныя (вылучаюць у сукупнасці аднаякасныя тыпы, напр., тыпы сям’і).

А.У.Рубанаў.

т. 5, с. 466

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)