ако́нне, ‑я, н., зб.

Вокны. Пад аконнем не раз Я з мяшэчкам хадзіў. Колас. / у перан. ужыв. Я ў той вечар ціхі-сонны Адчыню душы аконне. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sleepy

[ˈsli:pi]

adj.

1) со́нны, санлі́вы

2) бязьдзе́йны; ці́хі, со́нны

sleepy town — спако́йны гарадо́к

3) які́ наво́дзіць сон; які́ ўсыпля́е, усыпля́льны

a warm, sleepy day — цёплы, санлі́вы дзень

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

sleepy [ˈsli:pi] adj.

1. со́нны, санлі́вы;

I feel sleepy. Я хачу спаць.

2. спако́йны;

a sleepy little village со́нная вёсачка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

schláftrunken

a

1) со́нны, заспа́ны

2) санлі́вы, дрымо́тны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gnuśny

1. лянівы, гультаяваты;

2. апатычны; сонны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

на́квець, ‑і, ж.

Абл. Кветкі, якія пачынаюць распускацца; цвіценне раслін. Падымае наквець сонны бэз, Каб сказаць, што кветак будзе многа. Шушкевіч. Вятры шумяць у полі, І дрэмле ў наквеці На схонах ніў сяло. Трус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tránig

a

1) тлу́сты (ад рыбінага тлушчу)

2) со́нны, су́мны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

імглі́сты, ‑ая, ‑ае.

Зацягнуты імглой; з імглой. Імглістае паветра. Імглістае неба. □ Стаяла імглістая зімовая раніца. Лупсякоў. Вецер б’е ў нямы курган, — Шапаціць імглісты бор. Купала. // Няяркі, няясны, пакрыты імглой. Імглістыя зоркі. □ За белымі хмарамі блукаў сонны імглісты месяц. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Апу́дзіла ’пудзіла’ (Янк. I). Сюды ж апу́дала ’чалавек неахайнага выгляду, сонны, непаваротлівы’ (Куч.), а таксама опу́дына ’шырокае не па памеры адзенне’ (Клім.). Укр. опудало ’пудзіла’. Утвораны ад дзеяслова пудзіць (гл.), як і пудзіла з пратэтычным ці прэфіксальным а‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

соло́вый​II прост.

1. (мутный, посовелый — о глазах) асалаве́лы, асаве́лы, пасаве́лы;

2. (вялый, сонный — о человеке) асалаве́лы; асаве́лы, вя́лы, со́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)