náchschieben
* vt ру́хаць, пасо́ўваць; падшту́рхваць, падпі́хваць зза́ду
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
posuwać
незак. рухаць; пасоўваць; прасоўваць;
posuwać nogami — цягнуць (валачыць) ногі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
mouth2 [maʊð] v.
1. ру́хаць бязгу́чна губа́мі
2. гавары́ць напы́шліва, ара́тарстваваць;
They are just mouthing empty slogans. Яны толькі выкрыкваюць пустыя лозунгі.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
propel
[prəˈpel]
v.t. -ll -
пуска́ць у рух, ру́хаць; гна́ць напе́рад, падганя́ць, стымулява́ць
propel a boat by oars — ру́хаць, гнаць чо́вен вёсламі
a person propelled by ambition — чалаве́к гна́ны самалю́бствам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
fórtbewegen
1.
vt ру́хаць упе́рад
2.
(sich)
ісці́ [ру́хацца] упе́рад
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
улада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.
1. кім-чым. Мець у сваёй уласнасці.
У. крыніцамі сыравіны.
2. чым. Мець якія-н. якасці, уласцівасці.
У. добрым голасам.
3. чым. Дзейнічаць, рухаць часткамі свайго цела.
Не ў. правай рукой.
4. перан., кім. Трымаць у сваёй уладзе, падпарадкоўваць сабе, кіраваць.
Адна думка ўладала ім.
|| наз. улада́нне, -я, н. (да 1 і 4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ру́хацца несов.
1. дви́гаться;
во́йскі ру́халіся на за́хад — войска́ дви́гались на за́пад;
2. (слегка двигаться) шевели́ться;
3. страд. дви́гаться; см. ру́хаць 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вару́хаць, вару́хацца ’рухаць, рухацца, хістацца і да т. п.’ Гл. варушы́ць, варушы́цца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Морзаць ’смаркаць, уцягваць соплі ў нос’ (Нас.). Відавочна, з mъrdati (параўн. ст.-чэш. mrdati ’рухаць, варушыць’, польск. merdać, myrdać ’віляць, махаць, хістацца’, балг. мъ́рдам ’ківаць, махаць, люляць, мръ́ннъ ’варушыць, рухаць’, серб.-харв. мр̏днути ’зрушыць’, славен. meȓdati ’моршчыць нос’, mȓdati ’рухацца туды-сюды’) пад уплывам лексемы морзы (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Адва́льваць ’адкрываць (ключом), слабець (пра мароз)’ (Шат.) да валіць. Семантычны зрух ’валіць > з цяжкасцю рухаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)