Ва́ранік ’піражок вараны з начынкай’ (Вешт. дыс.). Да варэ́нік, збліжанага з вараны < варыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Ку́рац ’маленькі піражок, печаны на паду’ (КЭС, лаг., Янк. III). Да курыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пэ́за ’піражок, начынены салам’ (Нас.), параўн. польск. peza ’клёцка з мясам’. Гл. пыза.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чабурэ́к, ‑а, м.

Страва народаў Усходу — піражок з тонка раскачанага прэснага цеста, начынены баранінай. Лягчэй было Хрысціне крымскія чабурэкі падаць на стол, чым бульбу. Гроднеў. А Крым — гэта нешта карычневае, фіялетава-карычневае, спякотнае, і татары па станцыях прадаюць чабурэкі. Лобан.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Варо́нік ’піражок з ягадамі’ (Федар., 7). Ад варо́ны < вары́ць. Слав. *varenъ, *varenikъ. Параўн. рус. варе́ник, укр. варе́ник.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ку́хан ’невялікая булка, начыненая цыбуляй’ (ТСБМ, Шат., Касп., Сл. паўн.-зах., Шпіл., Нар. сл., Нік. Очерки, Янк. I). Запазычанне з ням. Kuchen ’піражок’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pie [paɪ] n. піро́г, піражо́к;

an apple pie/a meat pie піро́г з я́блыкамі/мя́сам

♦

have a finger in every pie infml прыкла́сці руку́ да мно́гіх спраў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Жа́ранікі ’смажаная бульба’ (Мат. Гом.). Параўн. рус. урал. жа́реньки ’смажаныя піражкі’. Ад дзеепрыметніка жа́раны < жарыць 1 (гл.) з дапамогай суфікса ‑ік. Параўн. укр. варе́ник ’вараны піражок’. Гл. жаронка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

tart

I [tɑ:rt]

adj.

1) кі́слы, да́ўкі

2) Figur. ко́лкі, зье́длівы

a tart reply — зье́длівы адка́з

II [tɑ:rt]

n.

піражо́к з садавіно́ю наве́рсе

III [tɑ:rt]

n., Sl.

прастыту́тка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

По́нчык ’круглы смажаны ў тлушчы піражок’ (ТСБМ), по́нчка ’булачка’ (Сцяшк. МГ), укр. по́нчик, рус. по́нчик ’тс’. З польск. pączek ’пончык, пышка’, ад першаснага ’пупышка, бутон’, што ў сваю чаргу ад pąk ’пупышка, бутон’ — да pękać ’трэскацца, лопацца’ (Банькоўскі, 2, 520).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)