Перапыхну́ць (піріпыхны́ць) ’перадыхнуць’ (Юрч. СНЛ). З ⁺перапы́хкнуць. Да пера- і пы́хкаць, гл. пыхаць ’моцна дыхаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пыхце́ць ’курыць’ (ваўк., Сл. ПЗБ), ’праяўляць запальчывасць’ (Жд. 2). Да пыхаць (гл.), пыхкаць з “інтэнсіўным” суфіксам ‑t‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
папы́хкваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Пыхкаць злёгку, час ад часу. Каля прыступак стаяў кандуктар з ліхтаром і глядзеў уперад, дзе спакойна і мірна папыхкваў паравоз.Лобан.Вацлаў Незвал сядзеў на прыступках.. ганка, задуменна папыхкваў люлькай.Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пыхце́ць, ‑хчу, ‑хціш, ‑хціць; незак.
1. Цяжка дыхаць, сапці. Пыхцела Юля, упіралася, падала, паднімалася і зноў падала, але свайго дамаглася.Гарбук.
2. Тое, што і пыхкаць. А чыгунок, бы пан пузаты, Кіпіць, пыхціць, шуміць заўзята.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Пэ́ханік ’смольны корч’ (гродз., Сцяшк. Сл.). Ад піхаць, піхаць ’пыхаць, пыхкаць’, гукапераймальнага паходжання, параўн.: папяросай рабіць пэх‑пэх (Янк. 1).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пі́шкаць ’грымець, бразгатаць’ (віл., Сл. ПЗБ). Параўноўваюць з літ.pyškėti ’тс’ (Грынавяцкене, там жа); аднак параўн. таксама пышкаць ’пыхкаць, шумець; пускаць’, што мае іншаславянскія паралелі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пы́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
1.Аднакр.дапыхкаць.
2. Раптоўна і хутка заняцца агнём. Агонь .. [Падбярэцкі] расклаў адным махам — смалякі пыхнулі, як порах.Пташнікаў.Дасталі запалкі, падпалілі сухі ядловец, і касцёр адразу пыхнуў.Дубоўка.// Раптоўна загарэцца, засвяціцца ярчэй. Падышла дзяўчынка, высыпала з прыполу на вуголле шматкі бяросты. Ярка пыхнула полымя.Хомчанка.// Хутка і моцна пачырванець. Твар Казіміра зноў пыхнуў чырванню.Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Пухло́1 ’дрыгва, багністае месца’ (ТС). Відаць, ад пухаць ’брадзіць; пускаць бурбалкі, пузырыцца’, параўн. палес.уздыхавіна ’дрыгва’.
◎ Пухло́2 ’пухір у рыбы’ (бяроз., ЛА, 1). Да пу́хаць ’пыхкаць, пшыкаць; лопацца’, аднак не выключана сувязь з пусты, параўн. пу́сла ’паветраны пузыр у рыбы’ (гл.) і славен.puhel ’пусты, парожні’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
puff
[pʌf]1.
v.
1) павява́ць, падыха́ць (пра ве́цер)
2) сапці́, ця́жка ды́хаць
3) пы́хкаць, дымі́ць, пуска́ць клубы́ ды́му
The engine puffed out of the station — Параво́з, пы́хкаючы па́рай, пакі́нуў ста́нцыю
Smoke puffed out of the chimney — Дым валі́ў клуба́мі з ко́міна
2.
v.t.
1) пы́хкаць
to puff on a cigar — пы́хкаць цыга́рай
2) усхваля́ць, расхва́льваць
They puffed him to the skies — Яны́ ўсхваля́лі яго́ да нябёсаў
3.
n.
1) паве́ў -ву, по́дых -у m.
a puff of wind — паве́ў ве́тру
2) ця́жкае дыха́ньне, сапе́ньне
3) пухо́ўка для пу́драньня
4) празьме́рныя пахва́лы, ду́тая рэкля́ма
5) буф -а m., бу́фы (у суке́нцы)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
whiff
[hwɪf]1.
n.
1) паве́ў -ву m., по́дых -у m. (ве́тру)
2) пах -у m.
3) дымо́к -ка́m. (цыгарэ́ты)
2.
v.i.
1) дзьмуць; дзьму́хаць
2) пы́хкаць, пуска́ць дымо́к
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)