Пыхце́ць ’курыць’ (ваўк., Сл. ПЗБ), ’праяўляць запальчывасць’ (Жд. 2). Да пыхаць (гл.), пыхкаць з “інтэнсіўным” суфіксам ‑t‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)