sly [slaɪ] adj.

1. хі́тры

2. патае́мны, праны́рлівы, скры́ты

♦

on the sly та́йна, крадко́м, упо́тай

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лаўка́ч, ‑а, м.

Разм. Пранырлівы чалавек, які ўмее выгадна ўладкоўваць свае асабістыя справы. [Леснічыха:] — Ён з тых лаўкачоў, што ўсюды сваю выгаду знойдуць. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nosey, nosy

[ˈnoʊzi]

adj.

ціка́ўны, праны́рлівы; хто су́не нос куды́ ня трэ́ба

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Прано́зава́ты ’пранізлівы’ (ТСБМ), ’пранырлівы’ (Некр., Ян.), проно́злівы. проно́зны ’тс’ (ТС). Рус. проноза ’праныра’, укр. проноза ’тс’, пронозуватий ’пранырлівы’. Дэрыват ад *пранозіць, параўн. ст.-рус. пронозити ’пранізаць’. Роднаснае заноза, нізаць (гл.), параўн. Фасмер, 3, 375.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пракідкі́, ‑ая, ‑ое.

Абл. Які знаходзіць выхад з цяжкіх абставін; знаходлівы, пранырлівы, прабіўны. Хто як здолее, той так і жыве. Спрытны і пракідкі — асабліва калі яшчэ і пашанцуе, — забагацее. Кудраўцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жук​II м. разм. (пранырлівы чалавек) geríebener Búrsche, Spítzbube m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ciekawski

разм. цікаўны; пранырлівы;

tłumy ~ch — натоўпы цікаўных

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Выдрэ́ць ’рабіцца смялей, станавіцца дзёрзкім’ (Нас.). Ад выдра 2 ’пранырлівы, хітры чалавек’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пракідкі́ ’які знаходзіць выхад з цяжкіх абставін; знаходлівы, пранырлівы, прабіўны’ (ТСБМ). Гл. кідкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ *Прайдак, пройдак ’прайдзісвет’ (ТС), прайдачка ’тс’ (Сцяшк. Сл.), пройдаковаты ’пранырлівы’ (ТС). Да пройда (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)