бушава́ць, -шу́ю, -шу́еш, -шу́е; -шу́й; незак.

1. Бурна, імкліва выяўляць сваю разбуральную сілу (пра вецер, агонь, ваду).

Полымя бушуе.

Бушуюць хвалі.

2. перан. Бурна выказваць сваё незадавальненне, буяніць (разм.).

Чаго ты бушуеш?

|| наз. бушава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

gas jet

1) га́завая гарэ́лка

2) га́завае по́лымя

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

фа́кел, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Асвятляльная прылада звычайна ў выглядзе палкі з наматаным на канцы прасмоленым пакуллем.

Запаліць ф.

2. Палаючы струмень газу або вадкасці ў выглядзе конуса, а таксама наогул конусападобнае полымя (спец.).

|| прым. фа́кельны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

frying pan [ˈfraɪɪŋˌpæn] n. патэ́льня

♦

out of the frying pan into the fire ≅ з агню́ ды ў по́лымя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spire [ˈspaɪə] n.

1. шпіль, спіча́к

2. стрэ́лка (расліны), па́растак; былі́нка

3. вастрыё, спіча́стая верхаві́на (чаго-н.); язы́к по́лымя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ex cinere in prunas

3 попелу ў жар.

Из пепла в жар.

бел. 3 агню да ў полымя. Ад ваўка ўцякаеш, а на мядзведзя наскочыш.

рус. Из огня да в полымя. От дождя да под капель.

фр. Se jeter dans le feu pour éviter la fumée (Броситься в огонь, чтобы избежать дыма).

англ. From smoke into smother (Из огня да в полымя).

нем. Vom Regen in die Traufe kommen (Из дождя в водосточный канал).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

вы́бухнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; зак.

1. Узарвацца.

Снарад выбухнуў.

2. З сілай вырвацца адкуль-н.

Полымя з дымам выбухнула з печы.

3. перан. Нечакана пачацца, раптоўна ўзнікнуць (пра пачуцці, грамадскія ўзрушэнні).

Выбухнуў гнеў.

Выбухнула забастоўка.

|| незак. выбуха́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

мігце́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ці́ць; незак.

1. Ледзь свяціцца.

У акне мігцеў скупы агеньчык.

2. Свяціць няроўным бляскам.

За лесам мігцелі языкі полымя.

3. перан. З’яўляцца на кароткі час і зноў знікаць.

Мігцелі думкі ў галаве.

|| наз. мігце́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вулканізава́ць

(фр. vulcaniser, ад лац. vulcanus = агонь, полымя)

рабіць вулканізацыю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

агонь, полымя, пажар; жыжа (дзіц.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)