1. Рэчыва з тлушчу і шчолачы, якое лёгка раствараецца ў вадзе і ўжыв. для мыцця.
Гаспадарчае м.
Туалетнае м.
2.перан. Белая пена ў коней ад поту.
Коні ў мыле.
|| прым.мы́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
soapsuds
[ˈsoʊpsʌdz]
n., pl.
мы́льная пе́на
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
на́кіп, -у, м.
1.Пена, якая ўтвараецца на паверхні вадкасці пры кіпенні, а таксама цвёрды асадак на сценках пасуды, у якой што-н. кіпяцяць.
Н. на супе.
Н. у чайніку.
2.перан. Тое, што накіпела ў сэрцы, на душы; цяжкае пачуццё ад чаго-н. непрыемнага.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Пу́ты ’пена’ (іўеў.), польск.дыял.puty ’тс’. Лаўчутэ (Балтизмы, 49) са спасылкай на Вяржбоўскага выводзіць з літ.putà, мн. л. pùtosпена’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Séifenschaum
m -(e)s мы́льная пе́на
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
◎ Печаліска ’месца, дзе стаяла печ’ (іўеў., Сл. ПЗБ). Відаць, ад незафіксаванага тпена ’печ’ (параўн. пск., наўг.пена, пена ’печ’) і суф. ‑іена з менай ‑гі‑ > л V печачка > печаліска.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
стажа́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак., што.
Разм. Складаць, кідаць сена ў стагі. /увобразнымужыв.Мярэжкамі пена Плыла ля паэта. Стажарыла сена Прыгоннае лета.Калачынскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Пе́чанік ’муляр, пячнік’ (лід., ЛА, 3). Да незафіксаванага *пена ’печ’ (параўн. рус.пск., наўг.цеча, пена ’тс’) і суф. ‑нік, альбо ў выніку намінацыі словазлучэння печаны (майстар, муляр), параўн. польск.piecownik ’пячнік’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вальфра́м
(ням. Wolfram, ад Wolf = воўк + Rahm = пена)
хімічны элемент, цяжкі тугаплаўкі метал светла-шэрага колеру.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
шумаві́нне, ‑я, н.
1.Пена, накіп, шум на супе і пад. пры кіпенні. Пачала закіпаць на трынозе бульба, гонячы шумавінне цераз край і заліваючы агонь.М. Стральцоў.//Пена, якая ўтвараецца пры хваляванні вады на моры, возеры і пад. І зноў чакала [Ірма], пакуль белае шумавінне не выкінула Яругіна зноў на бераг.Карамазаў.// Рознае смецце. Трэба было ўсюды пападграбаць шумавінне, пазвозіць яго на ферму, утаптаць у гной.Сачанка.
2.перан.Разм. Падонкі грамадства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)