наўздо́ўж, прысл.
Разм. Тое, што і уздоўж. Палосы гэтыя не толькі дзеляцца наўздоўж, яны і ўпоперак падзелены. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
завярста́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Скласці старонкі (палосы) з наборных радкоў тэксту, табліц, ілюстрацый; звярстаць. Завярстаць кнігу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раўню́ткі, ‑ая, ‑ае.
Вельмі роўны. Лёгка і мякка слізгаюць палазы, пакідаючы за сабой па некранутай белі дзве раўнюткія палосы. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аўтастра́да
(іт. autostrada)
шырокая шаша, падзеленая на палосы, для масавага і хуткага аўтамабільнага руху.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Перакабе́лы, пэрэкобі͡элы ’чорны бык ці карова з белай паласой упоперак тулава’ (Бес.), ст.-польск. przekobiały ’ў белыя палосы’, przekoczarny ’ў чорныя палосы’. Да пе́рак і бе́лы (гл.), параўн. славен. pré̥koš ’назва свойскай жывёлы, у прыватнасці, свінні’, pré̥kast ’паласаты’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
неаднаста́йны, ‑ая, ‑ае.
Не аднолькавы з чым‑н., не падобны на іншых; неаднародны. Палосы неаднастайныя: адны цёмныя, другія святлейшыя, ёсць і зусім светлыя. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Лішэнне ’разбіванне поля на палосы’ (красл., Сл. ПЗБ). Да ляха́ 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Смугу́н ‘дыван, тканы ў палосы’ (Сл. Брэс.; малар., Сакал.). Да смуга (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
хвалепадо́бны, ‑ая, ‑ае.
Падобны на хвалю; які мае выгляд хвалі. Хвалепадобныя рухі. □ Над галавою гарэла паўночнае ззянне. Светлыя хвалепадобныя палосы пераліваліся рознымі колерамі, рухаліся, плылі. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Разво́ды ’узоры, часцей у палосы’, ’пацёкі’ (ТСБМ; Др.-Падб.). Ад вада́, параўн. разводдзе (гл.)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)