должа́ть несов., уст. браць у доўг, рабі́ць даўгі́, пазыча́ць, завінава́чвацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wypożyczać

зак.

1. komu пазычаць; даваць напракат каму;

2. od kogo браць напракат; пазычаць у каго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

одолжа́ться

1. пазыча́ць (у каго);

2. (пользоваться услугами) карыста́цца паслу́гамі (ла́скай);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pożyczać

незак.

1. komu пазычаць; даваць пазыку каму;

2. od kogo пазычаць у каго;

3. запазычваць; пераймаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

áusleihen

* vt браць [дава́ць] напрака́т, пазыча́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áusborgen

vt (j-m) пазыча́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

entléihen

* vt пазыча́ць, браць напрака́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

borrow [ˈbɒrəʊ] v. (from)

1. пазыча́ць;

borrow money пазыча́ць гро́шы;

borrow books from the library браць кні́жкі з бібліятэ́кі

2. запазы́чваць (ідэі, тэорыі, словы);

Some diplomatic terms are borrowed from French. Некаторыя дыпламатычныя тэрміны запазычаны з французскай мовы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Вызы́ка, вызы́чка ’пазыка, дапамога’ (Нас.). Бязафікснае ўтварэнне ад вызычаць (гл.) і памяншальнае да яго. Адносна к на месцы заканамернага т гл. пазыка, пазычаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bórgen

vt

1) (bei D) пазыча́ць (у каго-н.)

2) (D) пазыча́ць (каму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)