бе́дный в разн. знач. бе́дны; (несчастный — ещё) няшча́сны, небара́ка, -кі м. и ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сердя́га м. и ж., прост. небара́ка, -кі м. и ж., небара́к, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Важа́ка ’важак’ (КЭС): «Важакаю быць — трэба з мядзведзем знацца» (Янк. БП). Да вадзі́ць, як рубака < рубіць. Да вагання ў родзе параўн. небарак, небарака.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

poor boy, poor fellow, poor soul

небара́ка, нябо́га -і m. & f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

biedactwo

н. бядак, небарака, нябога, гаротнік, гарун

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

człeczyna

ж. бядак-чалавек, бедачына, гаротнік, небарака

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бедня́га, бедня́жка разг. небара́ка, -кі м. и ж., бяда́к, род. бедака́ м., нябо́га, -гі м. и ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папаку́таваць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак.

Пакутаваць некаторы час. — Папакутаваў [палонны] небарака гадзінку-дзве і сканаў. М. Ткачоў. — Цяпер галоўнае нам з будоўляю канчаць трэба, — перадумаўшы, гаворыць чалавек. — Гады два пагаруем, папакутуем, а там жыць будзем як лепш не трэба. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

biedak

м.

1. бядняк;

2. перан. бядак, бедалага, небарака

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бедола́га м. и ж., прост. бедачы́на, -ны м., гаро́тнік, -ка м., гаро́тніца, -цы ж., небара́ка, -кі м. и ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)