спы́рснуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты; зак., каго-што.

Пырскаючы на каго-, што-н., намачыць, апырскаць.

С. бялізну.

С. валасы лакам.

|| незак. спы́рскваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. спы́рскванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наслі́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Разм. Намачыць слінаю. Наслініць пальцы. Наслініць аловак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

umaczać

зак. намачыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

абхлю́паць

‘апырскаць, намачыць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абхлю́паю абхлю́паем
2-я ас. абхлю́паеш абхлю́паеце
3-я ас. абхлю́пае абхлю́паюць
Прошлы час
м. абхлю́паў абхлю́палі
ж. абхлю́пала
н. абхлю́пала
Загадны лад
2-я ас. абхлю́пай абхлю́пайце
Дзеепрыслоўе
прош. час абхлю́паўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запялё́хаць

‘запэцкаць, моцна намачыць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. запялё́хаю запялё́хаем
2-я ас. запялё́хаеш запялё́хаеце
3-я ас. запялё́хае запялё́хаюць
Прошлы час
м. запялё́хаў запялё́халі
ж. запялё́хала
н. запялё́хала
Загадны лад
2-я ас. запялё́хай запялё́хайце
Дзеепрыслоўе
прош. час запялё́хаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

benétzen

vt паэт. арасі́ць; акрапі́ць; намачы́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

namoczyć

зак. намачыць;

namoczyć bieliznę do prania — намачыць бялізну для мыцця

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

напита́ть сов.

1. (накормить) накармі́ць;

2. (пропитать) насы́ціць; (намочить) намачы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абмачы́ць, -мачу́, -мо́чыш, -мо́чыць; -мо́чаны; зак., каго-што.

1. Зрабіць мокрым, намачыць.

Дождж абмачыў усяго да нітачкі.

2. Зрабіць мокрым, абмакнуўшы ў што-н.

А. касу.

|| незак. абмо́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. абмачы́цца, -мачу́ся, -мо́чышся, -мо́чыцца; незак. абмо́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замачы́ць, ‑мачу, ‑мочыш, ‑мочыць; зак.

1. каго-што. Зрабіць мокрым; намачыць. Замачыць ногі. □ Начдыў плыў, высока трымаючы над галавой у адной руцэ партбілет, каб не замачыць. Гурскі.

2. што. Намачыць з якой‑н. мэтай. Замачыць бялізну. Замачыць каноплі. Замачыць бочку.

3. што; перан. Разм. Адзначыць выпіўкай якую‑н. надзею, справу і пад. Мікола падносіць сваю шклянку да Генадзевай, чокаецца. — Замочым гэта дзела! Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)