намачы́ць, -мачу́, -мо́чыш, -мо́чыць; -мо́чаны; зак.

1. гл. мачыць.

2. што і чаго. Нарыхтаваць мачэннем.

Н. яблыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

намачы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. намачу́ намо́чым
2-я ас. намо́чыш намо́чыце
3-я ас. намо́чыць намо́чаць
Прошлы час
м. намачы́ў намачы́лі
ж. намачы́ла
н. намачы́ла
Загадны лад
2-я ас. намачы́ намачы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час намачы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

намачы́ць (у чым) сов. намочи́ть (чем, в чём); смочи́ть (чем, в чём); пропита́ть (чем);

дождж ~чы́ў се́на — дождь намочи́л се́но;

н. бялі́зну — намочи́ть бельё;

н. я́блыкаў — намочи́ть я́блок;

н. ану́чу ў ма́сле — смочи́ть (пропита́ть) тря́пку ма́слом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намачы́ць, ‑мачу, ‑мочыш, ‑мочыць; зак.

1. каго-што. Зрабіць мокрым, сырым; прамачыць. Намачыў снапы дождж. Намачыць валёнкі. Намачыць гліну. □ Таццяна намачыла аб расу руку і працерла вочы. Шамякін. // Змачыць, даць прамачыцца чым‑н. [Зося] намачыла ручнік і выцерла.. [хлапчуку] твар. Чорны. // Пакінуць што‑н. на нейкі час у вадкасці. [Кацярына:] — Выпала, калі трапіць пад год, дык такі лянок вырасце, што як намочым у сажалцы, мяккім робіцца, як шоўк, а моцны — адной пасмы не парвеш. Кулакоўскі. [Тата:] — Не забудзься ж, Аленка, намачыць лыка пасля абеду. Пальчэўскі.

2. што і чаго. Шляхам мачэння прыгатаваць у нейкай колькасці. Намачыць яблыкаў.

3. без дап. Разліваючы што‑н., зрабіць мокрай паверхню чаго‑н. Намачыць на падлозе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намачы́ць benétzen vt; nass máchen; wässern vt; éinweichen vt (бялізну)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мачы́ць, мачу́, мо́чыш, мо́чыць; мо́чаны; незак.

1. каго-што. Рабіць мокрым, вільготным.

Дождж мочыць збожжа.

2. што. Трымаць што-н. у чым-н. вадкім, прамочваць, насычаць вадкасцю, каб надаць адпаведныя якасці, уласцівасці.

М. лён.

|| зак. замачы́ць, -мачу́, -мо́чыш, -мо́чыць; -мо́чаны і намачы́ць, -мачу́, -мо́чыш, -мо́чыць; -мо́чаны; наз. замо́чванне, -я, н. (да 2 знач.), замо́чка, -і, ДМ -чцы, ж. (да 2 знач.) і мачэ́нне, -я, н. (да 2 знач.).

|| прым. мачы́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смочи́ть сов. намачы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намо́чаны намо́ченный; смо́ченный; пропи́танный; см. намачы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абслі́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго-што (разм.).

Намачыць слінай; запэцкаць.

А. нагруднік.

|| незак. абслі́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

омочи́ть сов., книжн. абмачы́ць, намачы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)