Пастрэлка балотная ’блакітны несапраўдны, Petasites spurius (Retz.) Rchb.’ (гродз., Кіс.). Да страла (гл.): форма ліста нагадвае наканечнік стралы. Аб прэфіксе pa‑ гл. Борысь, Prefiks., 53.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

індэ́нтар

(ад англ. indent = пакідаць адбітак)

наканечнік, уцісканнем якога вымяраюць цвёрдасць матэрыялаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ство́льны в разн. знач. ство́льный;

с. накане́чнік — ство́льный наконе́чник;

~ныя нарэ́зы — ство́льные наре́зы;

~ная каро́бка стрэ́льбы — ство́льная коро́бка ружья́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гальванака́ўтэр

(ад гальвана- + каўтэр)

металічны наканечнік для прыпякання тканак арганізма электрычным токам, які выкарыстоўваецца ў медыцынскай практыцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

grot, ~u

м.

1. страла; наканечнік стралы;

2. кап’ё, дзіда

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

брандспо́йт

(гал. brandspuit)

1) пераносная пажарная помпа;

2) металічны наканечнік на пажарным рукаве для накіроўвання воднага струменю пры тушэнні пажару.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Tülle

f -, -n

1) дыял. ры́льца (чайніка)

2) разе́тка (падсвечніка)

3) уту́лка, накане́чнік, наса́дка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

główka

ж.

1. галоўка;

główka gwoździa — плешка цвіка;

2. наканечнік;

3. качан; галава

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кла́віш, ‑а, м. і кла́віша, ‑ы, ж.

1. Пласцінка ў музычным інструменце (фартэпіяна, баяне і інш.), якую націскаюць пальцам для атрымання гуку. Павел сеў за піяніна. Прабег пальцамі па клавішах. Мелодыя паплыла па пакоі. Шыцік. Па клавішах скачуць пальцы гарманіста. Бядуля.

2. Наканечнік рычажка ў розных механізмах (тэлефонным апараце, пішучай машынцы і пад.), які прыводзіцца ў рух пальцамі. Клавішы машынкі. □ [Хлопец] шчоўкнуў клавішам радыёлы, і кватэру запоўніла музыка. Хомчанка.

[Польск. klawisz ад лац. clavis — ключ.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ВО́СЦІ,

старадаўняя рыбалоўная прылада беларусаў; дрэўка з металічным наканечнікам, які меў ад 2 да 10 зубоў з завусеніцамі. Наканечнік насаджваўся на дрэўка пры дапамозе ўтулкі, перавязаныя паміж сабой зубы ўбіваліся ў канец палкі ці ў драўляную пласцінку і дадаткова мацаваліся дротам. Рыбачылі восцямі зімой у час прыдух, вясной на нерасцілішчах, летам ноччу з агнём (гарэў у спец. прыстасаванні, гл. Каза). Былі пашыраны па ўсёй Беларусі; у наш час лоўля восцямі забаронена.

І.М.Браім.

т. 4, с. 277

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)