Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Мілосны ’прыемны, мілы’, мілосна ’ласкава, з любоўю, люба, міла’ (Нас.), мі́лысна ’ветліва, люба’ (Бяльк.), ст.-рус.милостный, прасл.milostьnъ. Да мі́лы (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
харо́шы, -ая, -ае (разм.).
1. Прыгожы, прывабны.
Х. хлопец.
2. Які вызначаецца станоўчымі якасцямі.
Х. ён чалавек.
3. Добры, высакаякасны.
Харошая дарога.
4. Дастойны, прыстойны.
Харошая кампанія.
5. Дарагі, любы, мілы (у сяброўскім звароце).
А мой ты х.!
|| ласк.харо́шанькі, -ая, -ае (да 1 і 5 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
charming
[ˈtʃɑ:rmɪŋ]
adj.
пана́дны, чаро́ўны, мі́лы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
likable
[ˈlaɪkəbəl]
adj.
прые́мны; прыва́бны, мі́лы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Пералю́бнае ’самае смачнае; тое, што хочацца есці’ (калінк., З нар. сл.), пералю́бны ’найлепшы, прыгожы’, ’любы, усялякі’ (Ян.). Відаць, яшчэ прасл.*per‑ljubьnъ ’надзвычай мілы, любімы’. Да пера- (са значэннем празмернасці) і *ljubьnъ, (параўн. рус.пск., цвяр.лю́бный ’які больш падабаецца’, ст.-польск.lubny ’мілы, прыгожы’, чэш.мар.libný, ľubný ’тс’, ст.-слав.любьнъ ’любімы, мілы’, дзеепрыметнік ад *ljubiti, гл. любі́ць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дуры́ла, ‑ы, м.
Разм.лаянк. Дурань, дурніца. «Бадай жа ты прапаў, мой мілы! Не знаць бы век цябе, дурылы!»Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
касаўё, ‑я, н.
Абл. Кассё. А мой мілы ўсё сцеле, Косіць росныя травы. У руках яго дужых Касаўё прапацела.Бялевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мі́лка ’любая’ (Нас.; петрык., Мат. Гом.), мілок ’любы, дарагі’ (Нар. Гом.). З рус.милка ’любімая’, ’жонка’, милок ’любімы чалавек, мілы чалавек’ (аб пашырэнні гэтых лексем у рус. гаворках гл. СРНГ, 18, 161–162). Да мі́лы (гл.).