Мэтлахі, мэтлух, мэтлухі ’астатак, шматкі, драбніца, кавалачкі’, ’пажыткі; манаткі’ (ТСБМ, Юрч., Сцяшк., Касп., Др.-Падб.; слонім., Нар. лекс.). Да мотлах (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Трахамо́цце ‘лахманы, манаткі’ (Мат. Маг.), трахомо́цье ‘тс’ (ЛМТ). Кантамінацыя лексем траха́(ць) і (лах)мо́цце (гл.). Аналагічна ўтворана экспрэсіўнае рахамоцце, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
swag[swæg]n.
1. гірля́нда, фесто́н з кве́так або́ пладо́ў (ляпныя аздобы)
2.infml, dated ха́бар, укра́дзеныя гро́шы
3.AustralE, infml пакла́жа, мана́ткі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
traps
[træps]
n., pl., informal
1) бу́бны тале́ркі, звано́чкі і да т.п.
2) рэ́чы, мана́ткіpl.; бага́ж -у́m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
chudoba
ж.
1. пажыткі; манаткі;
2. жывёла, скаціна, худоба
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ава́нс, ‑у, м.
Грошы (часам і прадукты), якія выдаюцца наперад у лік зарплаты. Грашовы, натуральны аванс. Атрымаць аванс. □ Дацягнуўшы сяк-так да чарговага авансу, Яша зноў сабраў свае, цяпер ужо наскрозь прапахлыя бензінам, манаткі і зноў выйшаў на дарогу.Кулакоўскі.
[Фр. avance.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Рахапе́цце (ръхапе́цьця) ’дробныя рэчы, манаткі’ (дзісн., Нар. сл.). Складанае слова, дзе першая частка рах(а) — хутчэй за ўсё звязана з раха (гл.) ці рахацца (гл.), а другая з пяць ’напінаць’ (гл.). Параўн. папярэдняе слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
масці́цца, машчуся, мосцішся, мосціцца; незак.
1. Зручна размяшчацца, уладкоўвацца. Толя злажыў манаткі ў носе лодкі .. і пачаў масціцца на начлег.Брыль.
2.перан.Разм. Мець намер, намервацца. Дзіўныя ў .. [Максімкі] адносіны з Язэпам. Мосціцца ўсё пасябраваць з ім.Хадановіч.
3.Зал.да масціць (у 1, 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Рухост.-бел. ’вопратка’ (Ст.-бел. лексікон). Стараж.-рус.рухо ’скарб, манаткі’, рус.ру́хо ’адзенне’, польск.rucho ’тс’, кашуб.rëxë ’старое адзенне’, чэш.roucho ’святочнае адзенне, строй’, славац.rúcho ’тс’, серб.-харв.ру̏хо ’вопратка’, славен.rúho ’палатно, прасціна’, балг.ру́хо ’адзенне, вопратка’, макед.руво ’тс’. Прасл.*ruxo ’рухомая маёмасць, у прыватнасці, адзенне’, утворана ад *rušiti (гл. рушыцца, рухаць), звязана таксама з *rъvati (гл. рваць), гл. Брукнер, 467; Фасмер, 3, 524; Скок, 3, 167; Шустар-Шэўц, 2, 1254; SEK, 4, 190. Сюды ж рухамоцце, рухмаццё ’рухомая маёмасць, манаткі’, рухматло́ ’тс’ (Ласт.).