мана́ткі, -аў (разм.).
Дробныя рэчы, пажыткі.
Збіраць свае м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мана́ткі
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
мана́ткі |
| Р. |
мана́ткаў |
| Д. |
мана́ткам |
| В. |
мана́ткі |
| Т. |
мана́ткамі |
| М. |
мана́тках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
мана́ткі, -каў ед. нет, разг. мана́тки, пожи́тки; скарб м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мана́ткі, ‑аў; адз. няма.
Разм. Рэчы, пажыткі, скарб. У нядзелю Антось прывёз хлопцаў з усімі манаткамі ў Яўхімаву хату. С. Александровіч. [Ляснічы:] — Ну, чалавеча, Збірай манаткі і ў Парэчча За добры час перабірайся! Колас.
[Ад лац. manata — жменя, ручная ноша.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мана́ткі ’невялікая маёмасць, рэчы, пажыткі, хатні скарб’ (іран.), ’убранне’ (ТСБМ, Янк. БП, Сцяшк., Яруш., Шат., Касп., Бяльк., Растарг., ТС; КЭС, лаг.), манатье ’анучы, рызманы, лахманы’ (Нікан.), манацье ’манаткі’ (ТС), манацце ’лахманы’ (Ян.); арго: маг., слуц., чарніг., Падолле мана́тка ’кашуля’ (Рам. 9), ст.-рус. манатья, монатия ’мантыя’, запазычаныя з с.-грэч. μαντύας < лац. mantum ’тс’ (Бандалетаў, Этимология–80, 69).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мэ́тлахі, -аў (разм.).
1. Абрыўкі, шматкі чаго-н.
Разарваць на м.
2. Незайздросныя пажыткі, манаткі.
Сабраў свае м. і паехаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мана́тки разг. мана́ткі, -каў ед. нет.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мана́скі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да манаха, манаткі, належыць ім. Манаскі ордэн. Манаская вопратка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пожи́тки разг. мана́ткі, -каў ед. нет, пажы́ткі, -каў ед. нет.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пракарпе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм. Карпець некаторы час. Манаткі ў малітвах свой век пракарпелі, Забыўшы палеткаў зялёныя далі... Тарас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)