мана́ткі, -аў (разм.).

Дробныя рэчы, пажыткі.

Збіраць свае м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мана́ткі

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. мана́ткі
Р. мана́ткаў
Д. мана́ткам
В. мана́ткі
Т. мана́ткамі
М. мана́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мана́ткі, -каў ед. нет, разг. мана́тки, пожи́тки; скарб м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мана́ткі, ‑аў; адз. няма.

Разм. Рэчы, пажыткі, скарб. У нядзелю Антось прывёз хлопцаў з усімі манаткамі ў Яўхімаву хату. С. Александровіч. [Ляснічы:] — Ну, чалавеча, Збірай манаткі і ў Парэчча За добры час перабірайся! Колас.

[Ад лац. manata — жменя, ручная ноша.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мана́ткі мн разм Hábseligkeiten pl;

◊ з усі́мі мана́ткамі mit Sack und Pack

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Мана́ткі ’невялікая маёмасць, рэчы, пажыткі, хатні скарб’ (іран.), ’убранне’ (ТСБМ, Янк. БП, Сцяшк., Яруш., Шат., Касп., Бяльк., Растарг., ТС; КЭС, лаг.), манатье ’анучы, рызманы, лахманы’ (Нікан.), манацье ’манаткі’ (ТС), манацце ’лахманы’ (Ян.); арго: маг., слуц., чарніг., Падолле мана́тка ’кашуля’ (Рам. 9), ст.-рус. манатья, монатия ’мантыя’, запазычаныя з с.-грэч. μαντύας < лац. mantum ’тс’ (Бандалетаў, Этимология–80, 69).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мэ́тлахі, -аў (разм.).

1. Абрыўкі, шматкі чаго-н.

Разарваць на м.

2. Незайздросныя пажыткі, манаткі.

Сабраў свае м. і паехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мана́тки разг. мана́ткі, -каў ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

belongings [bɪˈlɒŋɪŋz] n. pl. рэ́чы; мана́ткі, пажы́ткі;

personal belongings асабі́стыя рэ́чы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мана́скі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да манаха, манаткі, належыць ім. Манаскі ордэн. Манаская вопратка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)