Пры́жыць, пры́жыці ’прэгчы, пражыць; прэгчы (гарох)’ (пруж., шчуч., лях., ганц., Сл. ПЗБ; карэліц., Жыв. НС; зэльв., стаўб., лях., клец., капыл., ЛА, 4), ’падсмажваць, сушыць’ (Мал.), пры́жаны ’пражаны’ (круп., Сл. ПЗБ). Да пра́жыць (гл.) з нерэгулярнай зменай націскной галоснай. Спецыяльна гл. Курціна, Этимология–1975, 31.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ляшня́ ’палякі’ (Бес.). Да лях (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 205).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лётнік ’авіятар’ (Вайск. сл.), ’лётчык’ (лях., Сл. паўн.-зах.). Запазычвае з польск. lotnik ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пасі́лкі ’патугі’ (лях., Сл. ПЗБ). Утворана ад пасіліць ’падняць’пры ад’ідэацыі польск. wysiłki ’патугі, намаганні’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мудазвон ’пустазвон’ (Касп.). Да муды́ і звон (гл.). Параўн. таксама лях. мудзі́ць ’гаварыць недарэчнае’ (Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Па́скавіца ’сківіца’ (лях., Сл. ПЗБ). У выніку кантамінацыі бел. сківіца і польск. paszczeka (pa‑szczęka) ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пры́плюх, прыплю́х ’пакатая (пахілая) страха’ (Нар. сл.; лях., івац., ЛА, 4). Да прыплю́снуць, *прыплю́хнуць (гл. плю́снуць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ма́ршчы, маршчы́, моршчы ’маршчыны’ (брасл., глыб., лях., шчуч., даўг., Сл. ПЗБ). Відавочна, паланізм. Параўн. старое польскае marszczka ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мра́жыць ’імжыць’ (лях., Сл. ПЗБ), інфінітыў, відаць, мражэ́ць, які ўяўляецца як кантамінаванае ўтварэнне ад мрака і імжэць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Муштрукі́ ’цуглі’ (беласт., Сл. ПЗБ), лід., шальч., лях. мушту́к, мушты́к ’тс’ (там жа). Да мушту́к (гл.). Устаўное ‑р‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)