словцо́ сло́ўца, -ца ср.;
◊
для кра́сного словца́ для прыго́жага (тра́пнага) сло́ва (сло́ўца);
бря́кнуть словцо́ рэ́кнуць (ля́пнуць) сло́ўца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
трепану́ть сов. и однокр., прост.
1. рвану́ць; матну́ць; трасану́ць; тармасну́ць; тузану́ць;
2. ля́пнуць; см. трепа́ть 1, 4.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
trzepnąć
зак.
1. пляснуць; махнуць;
2. разм. пляснуць; трэснуць; ударыць;
trzepnąć po ramieniu — ляпнуць па плячы;
trzepnąć językiem (ozorem) — ляпнуць; балбатнуць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Лэпаць 1 ’мацаць рукамі, шукаючы што-небудзь упоцемку’, ’мацаць рукамі’ (бялын., Янк. Мат.; Бір. Дзярж., ТСБМ, ТС, Шат., Нар. Гом.), ’лапаць, хапаць рукамі’ (слаўг., Нар. словатв.), ’цягаць, красці’ (кругл., Мат. Маг.). Да лэп 1 (гл.).
Лэпаць 2 ’шавяліць губамі’ (Жд. 1), ’ляпаць (рукою па лбе)’ (Нас.), ’пляскаць, шлёпаць, біць чым-небудзь’ (слаўг., Нар. словатв.; Шат.; чэрв., Сл. ПЗБ), лэпнуць ’пляснуць, раптоўна ўпасці’ (іўеў., шальч., лаг., Сл. ПЗБ), ’стукнуць, ляснуць, ляпнуць’ (Нас.; бялын., Янк. Мат.), ’злёгку ўдарыць’ (КЭС, лаг.). Да лэп 2. Грынавяцкене і інш. (Liet. term., 182) у якасці літ. адпаведніка прыводзяць дзеяслоў lèptelėti ’ляпнуць, бухнуць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ля́паць несов., разг.
1. стуча́ть; хло́пать; шлёпать;
2. (бросать что-л. липкое) ля́пать;
3. прост. (говорить что-л. бестактно) ля́пать, бря́кать;
1-3 см. ля́пнуць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Жалапа́цца ’гарлапаніць’ (карэліц., Нар. сл, 86; Жыв. сл., 70, 78). Укр. желіпа́ти ’крычаць, раўці’. Параўн. яшчэ славен. žlabotáti, žlabráti ’балбатаць’, якія Плетаршнік параўноўвае з ням. schlabbern ’тс’. Літ. žlèptelėti ’ляпнуць’, лат. žļebêt, žleberȇt ’балбатаць’, відаць, з зах.-слав. І.‑е. корань *ghelp‑ ’крычаць’ (Покарны, 1, 350, 428). Гл. яшчэ жалапа́ць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пля́цка ’удар па целу плоскім прадметам, які суправаджаецца асаблівым гукам’ (Нік. Очерки; Нас.). Параўн. польск. placka ’скураны кружок на палцы, прызначаны для забівання мух’, якое (паводле Банькоўскага, 2, 595) увёў А. Міцкевіч замест раска < pacnąć ’ляснуць’ < чэш. plácnout ’ляпнуць, пляснуць, шлёпнуць’. Відаць, гукапераймальнае. Параўн. пля́цкаць ’чвакаць, чмякаць разжаванай ежай’ (полац., Нар. лекс.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
trzasnąć
зак.
1. трэснуць, лопнуць;
2. ляпнуць; ляснуць (дзвярыма);
3. разм. ударыць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
bang2 [bæŋ] n.
1. мо́цны ўдар;
He got a nasty bang on the head. Ён моцна стукнуўся галавой.
2. рапто́ўны шум;
shut the door with a bang ля́пнуць дзвяры́ма
♦
with a bang infml : The party went with a bang. Вечарына прайшла бліскуча.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
głupstwo
н.
1. глупства; лухта;
palnąć głupstwo — сказаць (ляпнуць) глупства;
zrobić głupstwo — зрабіць глупства;
2. глупства; драбяза
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)