трепа́ть
1. (развевать) развява́ць; (рвать) рваць; (мотать) матля́ць; (трясти) трэ́сці; (тормошить) тармасі́ць; (дёргать) ту́заць; (волосы
ве́тер тре́плет её пла́тье ве́цер развява́е (рве) яе́ суке́нку;
шква́лом тре́плет паруса́ шква́лам рве (матля́е, развява́е) ве́тразі;
лиса́ тре́плет ку́рицу ліса́ тармо́сіць ку́рыцу;
ве́тром тре́плет гри́ву ве́трам развява́е гры́ву;
трепа́ть кого́-л. за́ волосы цяга́ць (ту́заць) каго́-не́будзь за валасы́;
2. (о костюме, обуви
он бы́стро тре́плет оде́жду ён ху́тка трэ́пле (дзярэ́, бузу́е) адзе́нне;
3. (о лихорадке)
4. (похлопывать) ля́паць, паля́пваць;
на́чал трепа́ть по плечу́ пача́ў ля́паць (паля́пваць) па плячы́;
5. (лён, пеньку) трапа́ць;
6. (поносить)
и́мя его́ постоя́нно тре́плют імя́ яго́ заўсёды бузу́юць;
◊
трепа́ть не́рвы не́рвы ту́заць; вантро́бы ад’яда́ць (пераяда́ць); духі́ дастава́ць;
трепа́ть языко́м мянці́ць (мало́ць) языко́м; язы́к аб зу́бы біць; языко́м ла́пці пле́сці.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)