ло́жкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ложка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алько́ў, ‑кова, м.

Ніша для ложка ў сцяне пакоя.

[Фр. alčove з араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змо́га, -і, ДМ змо́зе, ж.

1. Сіла, здольнасць рабіць што-н. (ужыв. толькі ў некаторых выразах).

Наколькі хопіць змогі.

Не мець змогі падняцца з ложка.

2. Стан моцнай стомленасці, поўнага бяссілля.

Па́даць ад змогі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кана́па-ло́жак (род. кана́пы-ло́жка) ж. дива́н-крова́ть м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bedridden

[ˈbed,rɪdən]

adj.

прыкава́ны да ло́жка (хваро́бай)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прыло́жкавы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размяшчаецца каля ложка. Прыложкавая тумбачка. Прыложкавы дыванок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bedfast

[ˈbedfæst]

adj.

ця́жка хво́ры, прыкава́ны да ло́жка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Get up!

Устава́й! (з ло́жка, са сну)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ціхо́м, прысл.

Абл. Цішком. Ціхом, каб не пабудзіць маці, .. [Клава] злегла з ложка. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лы́жка ж. ло́жка;

◊ праз гадзі́ну па ча́йнай лы́жцы — че́рез час по ча́йной ло́жке;

гато́ў у лы́жцы вады́ ўтапі́ць — погов. гото́в в ло́жке воды́ утопи́ть;

л. дзёгцю ў бо́чцы мёду — погов. ло́жка дёгтя в бо́чке мёда;

вялі́кая л. рот дзярэ́ — посл. больша́я ло́жка рот дерёт;

дарага́я л. к абе́ду — посл. дорога́ ло́жка к обе́ду

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)