Verbum

анлайнавы слоўнік

Кружа́ла ₁ ’дуга, на якой кладуць скляпенне, арку’ (ТСБМ). Да круг ₁ (гл.).

Кружа́ла ₂ ’ганчарны станок’ (Рам.). Да кружыць. Гл. круг ₁.

Кружа́ла ₃ ’прыстасаванне на лёдзе для катання па кругу’ (Янк. III). Да кружыць. Гл. круг ₁.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кружава́ць ’ачышчаць ад калосся, падсяваючы ў рэшаце’ (Нар. лекс.). Гл. кружыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адме́ль, ‑і, і (радзей) адме́ліна, ‑ы, ж.

Тое, што і водмель. Чайка кружыць над затокай, Свішча кулічок з адмелі. Зарыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Віхры́ць ’кружыць віхрам (аб пыле, снезе)’ (БРС, Нас., КТС). Рус. вихри́ть, укр. вихри́ти, польск. wichrzyć, чэш. дыял. vichriť ’тс’. Да віхар (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

высь, ‑і, ж.

Прастора, якая знаходзіцца высока над зямлёй; вышыня. Я чую гул. У высях недзе Ракоча, кружыць самалёт. Колас. Арол чорны ўецца ў высі, Крыл[а]мі махае. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адкружы́ць, ‑кружу, ‑кружыш, ‑кружыць; зак.

Прабыць нейкі час кружачы. У сяброў па школе даўні звычай — На кірмаш сысціся, Пагуляць... І на каруселі маляўнічай Разам адкружыць хвілінак пяць. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

umkréisen

1) а(б)кружа́ць

2) кружы́ць (над чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

хрыпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Пакутаваць ад хрыпаты, гаварыць хрыпла. [Тамаш:] — Хрыпаю і баліць ва мне ўсё. Косці ломіць. У галаве кружыць. Чорны. // Утвараць хрып. Совы пад стрэхамі папазаводзіліся — хрыпаюць, як пачвары. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дурма́ніць

1. (кружыць галаву) betäuben vt, benébeln vt; beráuschen vt (ап’яняць);

2. перан., разм. (атупляць свядомасць) die Sínne benébeln

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

umklámmern

1) (су́таргава) схапі́ць, абхапі́ць

2) вайск. а(б)кружы́ць, атачы́ць (праціўніка)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)