Verbum

анлайнавы слоўнік

◎ Крапу́шка ’пірог’ (Мат. Гом.). Гл. крапаць ₂.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пакра́паць, ‑ае; зак.

Крапаць, падаць дробнымі кроплямі некаторы час (пра дождж). Крыху пакрапаў дождж, потым аціх і ўсчаўся зноў — дробны і рэдкі, бы сыпануў хто з-за лесу вадзяныя кроплі. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Крап ’дробныя плямкі другога колеру’ (ТСБМ). Гл. крапаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

захля́паць

‘пачаць хляпаць - пырскаць, крапаць (пра дробны дождж); запырскаць, заплюхаць каго-небудзь, што-небудзь; пабіць каго-небудзь чымсьці гнуткім, адхвастаць; пачаць гаварыць што-небудзь недарэчнае, неразумнае’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
	адз.	мн.
1-я ас.	захля́паю	захля́паем
2-я ас.	захля́паеш	захля́паеце
3-я ас.	захля́пае	захля́паюць
Прошлы час
м.	захля́паў	захля́палі
ж.	захля́пала
н.	захля́пала
Загадны лад
2-я ас.	захля́пай	захля́пайце
Дзеепрыслоўе
прош. час	захля́паўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

◎ Кры́паць ₁ ’блытаць (ніткі, валасы)’ (Янк. Мат., Сцяшк.). Да крапаць, корпаць. Гл. корпацца.

◎ Кры́паць ₂ ’пісаць абы-як’ (Нар. лекс.). Гл. крыпаць©.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Крапе́ж ’месца, куды сцякае вада са страхі’ (Яшк., Янк. Мат., Жд. 2). Да крапаць (гл.). Як капеж (< капаць) утворана пры дапамозе суфікса ‑еж (Сцяцко, Афікс. наз., 36).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кра́пля ’кропля’ (Сл. паўн.-зах., ТС, КЭС, лаг., З нар. сл.). Укр. крапля, рус. крапля, серб.-харв. krapla, славен. kráplja, польск. krapla, чэш. krapja. Да прасл. krapja < krapati. Гл. крапаць ₁, крапіць ₁.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нахра́пнік ’зацяжны дождж’ (Ян.). Тлумачыцца, як пераноснае ўжыванне, відаць, ад нахрапнік ’нахабнік’: Вот ужэ дождж, такі нахрапнік, погноіць усе (там жа, 212), параўн. рус. нахрапник ’бессаромны чалавек, нахабнік’; аднак не выключана, што ў аснове дзеяслоў накра́пваць ’патроху капаць’, ад кра́паць ’капаць, імжэць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sprinkle

[ˈsprɪŋkəl]

v.t.

1) абсыпа́ць, пасыпа́ць

2) крапі́ць; пы́рскаць, абпы́рскваць

v.i.

кра́паць, пы́рскаць (пра малы́ дождж), імжы́ць

1) кра́паньне, пы́рсканьне, абсыпа́ньне, пасыпа́ньне n.

2) дро́бны до́жджык; імжа́ f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

kapać

kap|ać

незак.

1. капаць; крапаць;

~ie z kranu woda — з крана капае вада;

~ie — капае дождж; імжыць;

2. разм. перан. цадзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)