ill3 [ɪl]adv. дрэ́нна, ке́пска

speak ill of smb. fml абгаво́рваць, зласло́віць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

заняду́жаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Адчуць сябе хворым, нядужым; захварэць. — Нешта зусім кепска адчуваю сябе, проста-такі раскіс, занядужаў, — прызнаўся цяпер Янукевіч Ваўчку. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Збэ́рсаць ’скруціць, зматаць’ (Сл. паўн.-зах.), слонім. ’зрабіць кепска, сапсаваць’ (Нар. лекс.). Гл. барсаць. Лаўчутэ (Сл. балт., 100–101) прапануе аддзяліць бэрсаць ’рабіць кепска, псаваць’ ад барсаць ’працягваць аборы ў лапці’, але бэрсаць і ’блытаць (ніткі)’, а таму такое раздзяленне няпэўнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

kiepsko

разм. кепска, дрэнна, блага;

kiepsko z nim — ён вельмі слабы; яму кепска

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

То́мны ’стомлены’ (калінк., Сл. ПЗБ, Ласт., Пятк. 2), то́мный ’хворы, нездаровы (пра жывот, цела і пад.)’ (Бяльк.). Вытворныя ад тамі́ць, гл. Сюды ж то́мна ’цяжка (ад душэўных перажыванняў’) (Бяльк.), ’кепска, дрэнна’ (Касп.), ’кепска, млосна’ (Стан.), то́мнасьць ’стомленасць’ (Мат. Гом.), ’томнасць, знямога ад душэўных перажыванняў’ (Бяльк.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ужо́II часц wrklich; in der Tat;

не так ужо́ ке́пска wrklich, nicht so schlecht

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

wrong3 [rɒŋ] adv. няпра́вільна, памылко́ва;

answer wrong адказа́ць няпра́вільна

go wrong ке́пска ісці́ (пра справы), ке́пска працава́ць (пра механізм);

His watch has gone wrong. Яго гадзіннік сапсаваўся;

get smb. wrong infml не разуме́ць каго́-н. пра́вільна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kuso

1. коратка;

2. перан. кепска

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sailor [ˈseɪlə] n. мара́к, матро́с

be a good/bad sailor до́бра/ке́пска вытры́мліваць гайда́нку на мо́ры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пасі́ўнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць пасіўнага (у 1 знач.). Кепска адчула сябе Валя: яна зразумела, што ісці бескарысна, і ўзлавалася на сябе, на Марыну за пасіўнасць, за няздатнасць да подзвігу. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)