вы́каціць, -качу, -каціш, -каціць; -качаны; зак.

1. што. Коцячы, перамясціць, выдаліць.

В. бочку з падвала.

В. калёсы на двор.

2. Хутка выехаць адкуль-н. (разм.).

На плошчу выкаціў аўтобус.

3. перан., асаб. і безас. Знішчыць агнём (разм.).

Пажар выкаціў палавіну вёскі.

◊

Выкаціць бельмы (разм., груб.) — вытарашчыць вочы.

|| незак. выко́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

застрака́ціць, ‑качу, ‑каціш, ‑каціць; зак., што.

Разм. Зрабіць стракатым. І не было на кажусе ні аднаго жывога месца: так застракацілі яго белыя і чорныя ніткі і так патыкала яго іголка. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Важок ’груз у снасцях’ (Крыв.). Да важыць, як каток < каціць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ко́тлік ’від гэбля’ (Жыв. сл.). Да каціць (гл.). Тады котлік < кот‑ло + ‑ік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пераку́льваць ’каціць, куляць’ (брагін., ЛА, 2), пірікулі́цца ’перакуліцца’ (Бяльк.). Да пера- і куля́ць 1 ’пераварочваць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

стукаце́ць, ‑качу, ‑каціш, ‑каціць; незак.

Разм. Ствараць стукат; стукатаць. Стукацела швейная машына, Мар’я Іванаўна, здаецца, забылася за ёю пра ўсё. Пестрак. Гулка стукацяць дзеравяшкі, шкробаюць чаравікі і боты. Палонныя стаміліся, ідуць не ў нагу, як папала. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рула́да

(фр. roulade, ад rouler = каціць)

1) раскацісты, хуткі, віртуозны перакат у спяванні;

2) перан. пералівістае спяванне птушак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

страка́ціць, ‑качу, ‑каціш, ‑каціць; незак., што.

1. Рабіць стракатым, надаваць стракаты выгляд. Скрозь лісце бярозы, пад якой сядзела Зоя, прасочвалася мяккае святло і стракаціла зямлю, лаўку, Зоіны рукі, сукенку. Пальчэўскі.

2. перан. Устаўляючы, уводзячы што‑н. у вялікай колькасці, рабіць неаднародным па саставу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Скот 1. Гл. скаціна.

Скот 2 ‘схіл’ (Янк. 3.). Звязана чаргаваннем галосных з скат ‘тс’, якое ад скаціць(ца) < каціць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

trundle

[ˈtrʌndəl]

1.

v.t.

1) каці́ць, пхаць

to trundle a wheelbarrow — пхаць та́чку

2) круці́ць

2.

v.i.

1) каці́цца

2) круці́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)