паўно́чнік
‘жыхар поўначы; той, хто не лажыцца спаць да позняй ночы’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
паўно́чнік |
паўно́чнікі |
| Р. |
паўно́чніка |
паўно́чнікаў |
| Д. |
паўно́чніку |
паўно́чнікам |
| В. |
паўно́чніка |
паўно́чнікаў |
| Т. |
паўно́чнікам |
паўно́чнікамі |
| М. |
паўно́чніку |
паўно́чніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
астраўля́нін, ‑а, м.
Жыхар вострава.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стані́чнік, ‑а, м.
Жыхар станіцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вяско́вец, -ко́ўца, мн. -ко́ўцы, -ко́ўцаў, м.
Жыхар вёскі; селянін.
|| ж. вяско́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -ко́вак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
алімпі́ец, -пійца, мн. -пійцы, -пійцаў, м.
1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі: бог, жыхар Алімпа.
2. Спартсмен — удзельнік Алімпійскіх гульняў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мястэ́чка, -а, мн. -і, -чак, н. (уст.).
Пасёлак гарадскога тыпу.
М.
Любча.
|| прым. местачко́вы, -ая, -ае.
М. жыхар.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
слабаджа́нін, ‑а, м.
Жыхар слабады, слабодкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жыха́рыць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
жыха́ру |
жыха́рым |
| 2-я ас. |
жыха́рыш |
жыха́рыце |
| 3-я ас. |
жыха́рыць |
жыха́раць |
| Прошлы час |
| м. |
жыха́рыў |
жыха́рылі |
| ж. |
жыха́рыла |
| н. |
жыха́рыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
жыха́р |
жыха́рце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
жыха́рачы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
południowiec
м. жыхар поўдня, паўднёвы жыхар
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
расія́нін, -а, мн. -я́не, -я́н, м.
1. Грамадзянін Расіі.
2. Жыхар Расіі.
|| ж. расія́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)