паўно́чнік
‘жыхар поўначы; той, хто не лажыцца спаць да позняй ночы’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| паўно́чнік | паўно́чнікі | |
| паўно́чніка | паўно́чнікаў | |
| паўно́чніку | паўно́чнікам | |
| паўно́чніка | паўно́чнікаў | |
| паўно́чнікам | паўно́чнікамі | |
| паўно́чніку | паўно́чніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)