бру́шка, -а, мн. -і, -аў, н.

1. Тоўсты жывот у чалавека (разм., жарт.).

За брушкам сцежкі не бачыць.

2. Задні аддзел цела членістаногіх (спец.).

Б. чмяля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бруха́ніць

‘наядацца, набіваць жывот (бруханіць пуза)’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. бруха́ню бруха́нім
2-я ас. бруха́ніш бруха́ніце
3-я ас. бруха́ніць бруха́няць
Прошлы час
м. бруха́ніў бруха́нілі
ж. бруха́ніла
н. бруха́ніла
Загадны лад
2-я ас. бруха́нь бруха́ньце
Дзеепрыслоўе
цяп. час бруха́нячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

успу́шыцца, ‑шыцца; зак.

Разм. Раздуцца (пра жывот).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

abdomen [ˈæbdəmən] n.

1. anat. жыво́т; брушна́я по́ласць

2. zool. абдо́мен, бру́шка (у насякомых)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

успу́шыць, ‑шыць; безас., зак., што.

Разм. Раздуць (жывот).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пучыць сов., разг. вы́пучить, вы́пятить;

в. жыво́т — вы́пятить живо́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плячы́сты плечи́стый, широкопле́чий;

п. на жыво́тшутл. люби́тель пое́сть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трыбу́х, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

1. Страўнік.

2. Жывот (іран.).

Напхаць т. (наесціся).

3. толькі мн. Вантробы (страўнік, кішкі і пад.).

|| прым. трыбухо́вы, -ая, -ае (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набы́чваць

‘выгінаць, выстаўляць наперад, напружваць што-небудзь (лоб, грудзі, жывот і пад.)’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. набы́чваю набы́чваем
2-я ас. набы́чваеш набы́чваеце
3-я ас. набы́чвае набы́чваюць
Прошлы час
м. набы́чваў набы́чвалі
ж. набы́чвала
н. набы́чвала
Загадны лад
2-я ас. набы́чвай набы́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час набы́чваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

набы́чыць

‘выгнуць, выставіць наперад, напружыць што-небудзь (лоб, грудзі, жывот і пад.)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. набы́чу набы́чым
2-я ас. набы́чыш набы́чыце
3-я ас. набы́чыць набы́чаць
Прошлы час
м. набы́чыў набы́чылі
ж. набы́чыла
н. набы́чыла
Загадны лад
2-я ас. набы́ч набы́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час набы́чыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)