Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
дупло́, -а́, мн. ду́плы і (з ліч. 2, 3, 4) дуплы́, ду́плаў, н.
1. Пустата ў ствале дрэва на месцы выгніўшай драўніны.
Вавёрка жыве ў дупле.
2. Адтуліна, дзірка ў зубе (разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дзі́рачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Рмн. ‑чак; ж.
Памянш.дадзірка (у 1 знач.); невялікая дзірка. Тысячы шчылінак і дзірачак загараліся на сонцы, і ўсё гумно налівалася бліскучымі патокамі святла, зіхцела, жыло і ззяла ў залатых праменнях.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ла́та¹, -ы, ДМ ла́це, мн. -ы, лат, ж.
Кавалак тканіны, скуры, якім залатана дзірка на адзенні, абутку і пад.
|| памянш.ла́тачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
|| прым.ла́тны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дзіра́, ‑ы; мн. дзіры; ж.
1. Вялікая дзірка (у 1 знач.); тое, што і дзірка. — Падай мне які-небудзь кол, а я ім здолею развярнуць дзіру так, што нават і сам улезу.Маўр.Пашчапала мачты вірам, Баржа знемагала. Трум праз шчыліны і дзіры Вада залівала.А. Александровіч.
2. Тое, што і дзірка (у 2 знач.). Штрыпке бездапаможна схапіўся за галаву і праклінаў увесь свет і сваю прафесію, праз якую ён трапіў у гэту.. дзіру, як называў ён падуладныя яму дэпо і станцыю.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
азо́н, -у, м.
Газ з рэзкім пахам, злучэнне трох атамаў кіслароду, ужыв. для ачышчэння паветра, вады, а таксама ў тэхніцы.
|| прым.азо́навы, -ая, -ае.
○
Азонавая дзірка (спец.) — анамальная з’ява — змяншэнне натуральнай для дадзенай шыраты і пары года колькасці азону ў азонавым слоі атмасферы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
навылётны (об отверстиях) сквозно́й;
~ная ра́на — сквозна́я ра́на;
~ная дзі́рка — сквозна́я дыра́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пяце́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пятлі (у 2 знач.). Пяцельны рад. Пяцельная дзірка.// Прызначаны для петляў, для апрацоўкі петляў. Пяцельны шнур. Пяцельная машына.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)