дзі́рачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Памянш. да дзірка (у 1 знач.); невялікая дзірка. Тысячы шчылінак і дзірачак загараліся на сонцы, і ўсё гумно налівалася бліскучымі патокамі святла, зіхцела, жыло і ззяла ў залатых праменнях. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)