клейдэсда́лы

(англ. Clydesdale = назва даліны ракі Клайд у Шатландыі)

парода коней-цяжкавозаў, выведзеная ў Шатландыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

абало́на, ‑ы, ж.

1. Частка даліны ракі, якая ў паводку заліваецца вадою. З захаду.. [зямельны масіў] быў акаймаваны вузкай, у хмызняках, рачулкай, з поўначы — лесам, з поўдня — прылеснай балоцістай абалонай. Хадкевіч.

2. Слой драўніны сасны, што знаходзіцца паміж стрыжнем і карою.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збяга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да збегчы.

2. Спускацца па схіле ўніз, пад адхон (пра дарогу, сцежку і пад.). З пагорка ўніз, у бок даліны, Збягае сцежка між кустоў. Колас. Мазыр, Мазыр! Збягаеш ты з прыгожых берагоў крутых. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́дзі

(ар. wādi)

сухія даліны ў пустынях Аравіі і Паўн. Афрыкі, якія ў час дажджу напаўняюцца вадой.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эпігенеты́чны

(ад эпі- + генетычны)

які ўтварыўся ў выніку другасных працэсаў (напр. э-ыя радовішчы, э-ыя даліны).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фён

(ням. Fohn)

сухі цёплы вецер, што дзьме з гор у даліны, у асноўным у Альпах, на Каўказе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Макры́ца 1 ’невялікая, ракападобная жывёліна, якая жыве ў сырых месцах, Oniscus muvavivius Cuv.’ (Касп., Сержп. Грам.; ветк., жлоб., Мат. Гом.), макру́ш ’тс’ (гарад., Нар. лекс.), макру́ха ’тс’ (Нас., Бяльк.), луж. мокрэц ’тс’ (Шатал.). Да мокры (гл.). Аб суфіксе ‑іца гл. Сцяцко, Афікс. наз., 111.

Макры́ца 2 чырвоная ’вочны цвет палявы, Anagallis arvensis L.’ (гродз., Кіс.). Укр. мокрець ’тс’. Да мокры (гл.). Матывацыя: расліна любіць мокрыя лужкі, даліны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

та́львег

(ням. Talweg, ад Tal = даліна + Weg = дарога)

лінія, якая злучае найбольш нізкія ўчасткі дна рачной даліны, яра, рова.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

картузія́нцы

(лац. carthusiani, ад Carthusia = лацінская назва даліны Шартрэз у Францыі)

члены манаскага ордэна, заснаванага ў 11 ст. у Францыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ВАХА́НСКІ ХРЫБЕ́Т,

на Пд Паміра, у Таджыкістане і Афганістане. Даўж. 160 км. Выш. да 6281 м. Складзены з вывергнутых і метамарфічных парод. На спадзістых схілах — трогавыя даліны, вечныя снягі, ледавікі.

т. 4, с. 46

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)