Verbum

анлайнавы слоўнік

даліны

т. 6, с. 20

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Інда даліны цывілізацыя

т. 7, с. 225

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

далі́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

наго́р’е, -я, мн. -і, -яў, н.

Узвышаная мясцовасць, якая спалучае пласкагор’і, горныя хрыбты і даліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Далі́на

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Даліна́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

по́йма, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Частка рачной даліны, якая затапляецца ў час разліву.

|| прым. по́йменны, -ая, -ае.

П. луг.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абало́на, -ы, ж.

1. Частка даліны ракі, якая ў паводку заліваецца вадою.

Прылесная балоцістая а.

2. Малады слой драўніны, што знаходзіцца паміж стрыжнем і карою.

|| прым. абало́нны, -ая, -ае.

Абалонныя лугі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

далі́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да даліны. Далінныя лугі. Далінныя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінкліна́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да сінкліналі. Сінклінальныя даліны. Сінклінальная складка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)