зане́сці, ‑нясу, ‑нясеш, ‑нясе; ‑нясём, ‑несяце;
1. Несучы, даставіць куды‑н. ці каму‑н.
2. Упісаць, запісаць куды‑н.
3. Падняць ці адвесці ўбок (руку, зброю і пад.) з намерам зрабіць якое‑н. дзеянне.
4. Перамясціць, адвесці ў які‑н. бок.
5. Унесці, прынесці з сабою.
6. Засыпаць, замесці (снегам, пяском і пад.).
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
косць, ‑і;
1. Асобная састаўная частка шкілета хрыбетных жывёл і чалавека.
2.
3.
4.
5.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Rábe
gefräßig wie ein ~ ве́льмі [на́дта] пражо́рлівы;
er stiehlt wie ein ~ ён крадзе́ ўсё, што папа́ла
◊ ein wéißer ~ бе́лая варо́на;
die ~n müssen éinen Géier háben ≅ на то́е і шчупа́к у вадзе́, каб кара́сь не драма́ў
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ува́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
уварва́ць, ‑рву́, ‑рве́ш, ‑рве́; ‑рвём, ‑рвяце́;
1. Вырваць хуткім рухам невялікую частку чаго‑н.
2.
3.
4. Укусіць.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
куды́,
1.
2.
3.
4.
5.
6.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кость косць,
слоно́вая кость слано́вая косць;
игра́ть в кости гуля́ць у ко́сці;
соба́ка нашла́ кость саба́ка знайшо́ў ко́стку;
◊
ко́жа да кости ску́ра ды ко́сці;
одни́ кости адны́ ко́сці;
косте́й не собра́ть касце́й не сабра́ць;
лечь костьми́ ле́гчы касцьмі́;
кость от кости косць ад касці́;
промо́кнуть до косте́й прамо́кнуць да касце́й;
до мо́зга косте́й да мо́згу касце́й;
пересчита́ть кости пералічы́ць рэ́бры;
и во́рон косте́й не соберёт
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зане́сці
1.
2.
◊ які́м ве́трам зане́сла — каки́м ве́тром (каки́ми ветра́ми) занесло́;
куды́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сагну́цца, ‑гнуся, ‑гнешся, ‑гнецца; ‑гнёмся, ‑гняцеся;
1. Выгнуцца, прыняць форму дугі.
2. Сагнуць спіну; нагнуцца.
3. Згорбіцца ад старасці, скурчыцца ад сцюжы, хваробы, ссутуліцца і пад.
4.
5. Стаць скарабачаным, пагнутым.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
куды́
1.
2. в знач. частицы куда́;
◊ хоць к. —
к. там! — а) куда́ там; б) како́е там!;
хто к. — кто куда́;
к. папа́ла — куда́ попа́ло;
к. но́гі нясу́ць — куда́ но́ги несу́т;
к. ве́цер дзьме — куда́ ве́тер ду́ет;
к. ні кінь во́кам — куда́ ни кинь гла́зом;
к. во́чы глядзя́ць — куда́ глаза́ глядя́т;
не ве́даць, к. во́чы дзець — не знать, куда́ глаза́ деть;
не ве́даць, к. ру́кі дзець — не знать, куда́ ру́ки деть;
к.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ко́сць
◊ ску́ра ды ко́сці — ко́жа да ко́сти;
к. ад ко́сці — кость от ко́сти;
даць у ко́сці — всы́пать; дать взбу́чку;
да касце́й (прамо́кнуць, праме́рзнуць, праня́ць і да т.п.) — до косте́й (промо́кнуть, промёрзнуть, проня́ть и т.д.);
на касця́х — на костя́х;
перамыва́ць ко́сці — перемыва́ть ко́сти;
ле́гчы касцьмі́ — лечь костьми́;
уе́сціся ў ко́сці — осточерте́ть, въе́сться в печёнки;
злажы́ць ко́сці — лечь костьми́, сложи́ть го́лову;
на жыво́й ~ці мя́са нарасце́ —
адны́ ко́сці — ко́жа да ко́сти; одни́ ко́сти;
касце́й не сабра́ць — косте́й не собра́ть;
да мо́згу касце́й — до мозга́ косте́й;
язы́к без касце́й — язык без косте́й;
ко́сці па́рыць — лежа́ть в земле́;
к. у го́рле — кость в го́рле;
ад цяпло́сці не баля́ць ко́сці —
куды́
па́ра касце́й не ло́міць —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)