Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
usable, useable
[ˈju:zəbəl]
adj.
які́ мо́жа быць ужыва́ным; прыда́тны, го́дны для ўжыва́ньня
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Вераго́дны. Параўн. укр.вірогі́дний (у помніках і вернегодный), польск.wiarygodny, чэш.věrohodný. Да *godьnъ ’годны, дастойны’ і *věra ’вера’. Але, здаецца, можна ставіць пытанне аб запазычанні бел. і ўкр. слова з зах.-слав. моў (з польскай).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Нязго́дны ’непатрэбны, лішні; непрыгодны па стану здароўя, выбракаваны’ (Сл. ПЗБ). Да го́дны ’прыдатны, прыгодны’, з пачатковым комплексам няз‑ (< не + з), параўн. нязго́ршы, нязг̌арны і пад. Аднак не выключана непасрэднае ўтварэнне ад зго́дны ’прыдатны для ўжывання’ (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
würdig
1.
aго́дны, пава́жны, ва́рты (чаго-н.), шано́ўны
2.
adv го́дна, з го́днасцю
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
worthy[ˈwɜ:ði]adj.
1. ва́рты, дасто́йны;
He’s worthy of praise. Ён заслугоўвае пахвалы.
2. паважа́ны, го́дны
3. адпаве́дны, нале́жны;
words worthy of the occasion сло́вы якра́з для гэ́тага вы́падку
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Пагадзі́цца ’выказаць сваю думку з кім-, чым-н.; згадзіцца; прыйсці да згоды, сысціся на чым-н.; памірыцца з кім-н.’ (ТСБМ, Касп.). Прэфіксальнае ўтварэнне ад гадзіцца < год (гл. таксама годны). Сюды ж вытворныя пага́дліва ’памяркоўна, паблажліва’ (Др.-Падб., Гарэц.), пага́дны ’паблажлівы, спачувальны’ (Федар. VII, 246).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
nieodrodny
1.годны, варты (продкаў, бацькоў);
nieodrodny syn — варты сын;
2. тыповы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Варт, варта ’адпаведны, каштоўны, належны і да т. п.’ (Сцяшк. МГ); ’каштуе, заслугоўвае’ (Шат., Гарэц.); ’годны’ (Яруш., Булг.). У тым самым сэнсе ўжываецца і ва́рта ’належыць; трэба’ (КЭС, лаг.; БРС, Гарэц., Шпіл., Мядзв., Касп., Шат., Нас., Бяльк.). Укр.варт, ва́рто. З польск.warto, wart (nie wart). Параўн. ва́рты (Кюнэ, Poln., 113).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гато́вы, -ая, -ае; гато́ў, гато́ва.
1.да чаго і з інф. Які зрабіў усе неабходныя прыгатаванні.
Г. да ад’езду.
2.на што або з інф. Які схільны зрабіць што-н., з якім можа што-н. адбыцца.
Г. памагаць садзіць бульбу.
Бульба гатова зацвісці.
3. Канчаткова зроблены, годны для ўжывання, выкарыстання.
Абед г.
Гатовыя дэталі.
На ўсім гатовым (наз.).
4. толькі кар. ф., у знач.вык. Выражае канчатковы вынік якога-н. дзеяння або стану і ўжыв. ў знач.:
а) памёр, сканаў;
б) зусім п’яны (разм.).
Ужо гатоў!
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)