плы́нуць

‘цячы (гной плыне з раны); плыць (плыты плынуць); пранесціся (слава плыне)’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. плы́ну плы́нем
2-я ас. плы́неш плы́неце
3-я ас. плы́не плы́нуць
Прошлы час
м. плы́нуў плы́нулі
ж. плы́нула
н. плы́нула
Загадны лад
2-я ас. плы́нь плы́ньце
Дзеепрыслоўе
цяп. час плы́нучы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

назём с.-х., обл. гной, род. гно́ю м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кізя́к, -у́, мн. -і́, -о́ў, м.

Гной з дамешкай саломы, які ў паўднёвых краінах высушваецца ў выглядзе цаглін і скарыстоўваецца як паліва.

|| прым. кізяко́вы, -ая, -ае.

К. дым.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павыво́зіць, -во́жу, -во́зіш, -во́зіць; зак., каго-што.

Вывезці адкуль-н. або куды-н. усіх, многіх або ўсё, многае.

П. гной з хлявоў.

П. дзяцей у лагеры.

П. бярвенне з лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

obornik

м. гной

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гнаёк, гнайку, м.

Памянш. да гной. Палажы гнайку — будзе пшаніца на таку. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укалупі́ць, ‑луплю, ‑лупіш, ‑лупіць; зак., што.

Тое, што і укалупнуць. Укалупіць гной сахаром.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

entmísten

vt выво́зіць гной

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

накарэ́ць, ‑эе; зак.

Разм. Засохнуўшы, утварыць корку. На вачах у кабылы накарэў гной. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

krowieniec

м. каровін гной

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)