плы́нуць

‘цячы (гной плыне з раны); плыць (плыты плынуць); пранесціся (слава плыне)’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. плы́ну плы́нем
2-я ас. плы́неш плы́неце
3-я ас. плы́не плы́нуць
Прошлы час
м. плы́нуў плы́нулі
ж. плы́нула
н. плы́нула
Загадны лад
2-я ас. плы́нь плы́ньце
Дзеепрыслоўе
цяп. час плы́нучы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)