Зару́ка ’гарантыя’. Рус. прастамоўн. зару́ка ’падтрымка’, укр. зару́ка ’гарантыя, падтрымка’, польск. zaręka, в.-луж. zaruka, чэш., славац. záruka ’тс’, славен. zarǭka, zaroka ’заручаны’, серб.-харв. за̑руке ’заручаны’. Параўн. ст.-рус. заручити ’заверыць асабістым подпісам’ (XVII ст.), ст.-бел. заручити ’заручыць’ (Скарына). Бязафіксны прасл. назоўнік ад zarǫčiti (< rǫčiti < zǫk‑i‑ti, гл. рука) ’тое, за што (у чым) даюць руку’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
sponsorship [ˈspɒnsəʃɪp] n.
1. пару́ка, гара́нтыя; апяку́нства
2. фінансава́нне
3. ініцыяты́ва, зачы́н
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ewikcja
ж. юр. паручыцельства, заклад, гарантыя
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
warrantee [ˌwɒrənɪˈti:] n. law асо́ба, яко́й дае́цца гара́нтыя; асо́ба, яку́ю бяру́ць на пару́кі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
бонд м. фін. (залог, гарантыя) Bond m -s, -s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
trustworthy [ˈtrʌstwɜ:ði] adj. надзе́йны; той, хто заслуго́ўвае пэ́ўны даве́р;
a trustworthy guarantee надзе́йная гара́нтыя
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
warrantee
[,wɔrənˈti:]
n.
асо́ба, яко́й дае́цца пару́ка, гара́нтыя
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Гарантава́ць (БРС). Укр. гарантува́ти, рус. гаранти́ровать. Запазычанне з франц. мовы (garantir) або ням. garantieren < франц.). Параўн. гара́нтыя. Слаўскі, 1, 383; Фасмер, 1, 392; Шанскі, 1, Г, 27; Рудніцкі, 802.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
rękojmia
ж. залог; гарантыя;
rękojmia przyjaźni — залог сяброўства
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Gewährleistung
f -, -en зару́ка, гара́нтыя
~ gében* — гарантава́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)