гара́нтыя, -і, мн. -і, -тый, ж.

Парука, запэўненне ў чым-н.

Тэлевізар з гарантыяй.

Г. якасці.

|| прым. гаранты́йны, -ая, -ае.

Гарантыйная майстэрня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гара́нтыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гара́нтыя гара́нтыі
Р. гара́нтыі гара́нтый
Д. гара́нтыі гара́нтыям
В. гара́нтыю гара́нтыі
Т. гара́нтыяй
гара́нтыяю		 гара́нтыямі
М. гара́нтыі гара́нтыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гара́нтыя ж. гара́нтия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Гарантыя (у праве) 3/353

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

гара́нтыя, ‑і, ж.

Запэўненне ў чым‑н., забеспячэнне чаго‑н.; парука. Гарантыя правоў. Тавар з гарантыяй. // Залог, умова, якая забяспечвае поспех чаго‑н. Паспяховы запуск магутнай савецкай многаступеньчатай ракеты з’яўляецца гарантыяй таго, што савецкая навука даб’ецца новага прагрэсу на шляху асваення касмічнай прасторы. «Звязда».

[Фр. garantie.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГАРА́НТЫЯ (ад франц. garantie забеспячэнне) у цывільным праве, прадугледжанае законам або дагаворам абавязацельства, паводле якога асоба (фізічная ці юрыдычная) адказвае перад крэдыторам (поўнасцю або часткова) за невыкананне або неналежнае выкананне абавязацельства даўжніком. Гарантыя ў многім супадае з паручыцельствам: як і паручыцель, гарант — дадатковы даўжнік, а само гарантыйнае абавязацельства — дадатковае ў адносінах да асноўнага, якое звязвае крэдытора з даўжніком.

т. 5, с. 50

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

гара́нтыя ж. Garantíe f -, -tí¦en; Sícherheit f -, -en; Garantíeschein m -(e)s, -e (дакумент); Bürgschaft f -, -en (у чым-н. für A);

ба́нкаўская гара́нтыя Bánkgarantie f, Bánkbürgschaft f;

доўгатэрміно́вая гара́нтыя lángfristige Garantíe;

кароткатэрміно́вая гара́нтыя kúrzfristige Garantíe;

страхава́я гара́нтыя Versícherungsgarantie f;

гара́нтыя ад страт Garantíe gégen Verlúste;

гара́нтыя апла́ты Záhlungsgarantie f;

гара́нтыя крэдытаздо́льнасці Garantíe der Kredítwürdigkeit;

гара́нтыя крэды́ту Kredítsicherung f;

гара́нтыя плацяжу́ Garantíe der Bezáhlung;

гара́нтыя э́кспартнай ры́зыкі Garantíe des Expórtrisikos;

абмяжо́ўваць гара́нтыю Garantíe beschränken;

анулява́ць гара́нтыю Garantíe für úngültig erklären;

атры́мліваць гара́нтыю Garantíe bekómmen*;

афармля́ць гара́нтыю Garantíe áusstellen;

падаўжа́ць тэ́рмін дзе́яння гара́нтыі Garantíezeit verlängern;

без гара́нтыі óhne Gewähr, únverbürgt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гара́нтыя

(фр. garantie)

1) зарука, запэўненне ў чым-н.;

2) дакумент, які дае права бясплатна рамантаваць набытую рэч на працягу пэўнага тэрміну;

3) умова, якая забяспечвае поспех чаго-н. (напр. загартоўка арганізма — г. здароўя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Гара́нтыя (БРС). Рус. гара́нтия (з Пятроўскай эпохі), укр. гара́нтія. Як і гарантаваць (гл.), запазычанне з франц. (garantie) або ням. (Garantie < франц.) мовы. Гл. Слаўскі, 1, 383; Фасмер, 1, 392; Шанскі, 1, Г, 27–28 (там і меркаванні аб магчымым польскім пасрэдніцтве); Рудніцкі, 802.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гара́нтыя

(фр. garantie)

1) парука, запэўненне ў чым-н. (напр. тэлевізар з гарантыяй);

2) умова, якая забяспечвае поспех чаго-н. (напр. загартоўка арганізма — г. здароўя).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)