гара́нтыя, -і, мн. -і, -тый, ж.
Парука, запэўненне ў чым-н.
Тэлевізар з гарантыяй.
Г. якасці.
|| прым. гаранты́йны, -ая, -ае.
Гарантыйная майстэрня.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гара́нтыя, ‑і, ж.
Запэўненне ў чым‑н., забеспячэнне чаго‑н.; парука. Гарантыя правоў. Тавар з гарантыяй. // Залог, умова, якая забяспечвае поспех чаго‑н. Паспяховы запуск магутнай савецкай многаступеньчатай ракеты з’яўляецца гарантыяй таго, што савецкая навука даб’ецца новага прагрэсу на шляху асваення касмічнай прасторы. «Звязда».
[Фр. garantie.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Гара́нтыя (БРС). Рус. гара́нтия (з Пятроўскай эпохі), укр. гара́нтія. Як і гарантаваць (гл.), запазычанне з франц. (garantie) або ням. (Garantie < франц.) мовы. Гл. Слаўскі, 1, 383; Фасмер, 1, 392; Шанскі, 1, Г, 27–28 (там і меркаванні аб магчымым польскім пасрэдніцтве); Рудніцкі, 802.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гара́нтия гара́нтыя, -тыі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зару́ка, -і, ДМ -ру́цы, ж.
Залог, гарантыя.
У працы з. нашых поспехаў.
|| прым. зару́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зада́так, -тку, мн. -ткі, -ткаў, м.
Сума, якая ўносіцца або бярэцца наперад як гарантыя выканання ўсяго абавязацельства.
Даць з.
|| прым. зада́тачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зало́г, -у, м.
1. Тое, што і заклад.
2. перан. Доказ, гарантыя чаго-н.
З. дружбы.
|| прым. зало́гавы, -ая, -ае (да 1 знач.).
Залогавае абавязацельства.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
страхо́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -хо́вак, ж.
1. гл. страхаваць.
2. Грашовая кампенсацыя, што выплачваецца страхавой установай страхавальніку.
Атрымаць страхоўку.
3. Страхавы ўзнос (разм.).
Заплаціць страхоўку.
4. Гарантыя ад чаго-н. непрыемнага, непажаданага.
Зрабіць што-н. для страхоўкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Зару́ка ’гарантыя’. Рус. прастамоўн. зару́ка ’падтрымка’, укр. зару́ка ’гарантыя, падтрымка’, польск. zaręka, в.-луж. zaruka, чэш., славац. záruka ’тс’, славен. zarǭka, zaroka ’заручаны’, серб.-харв. за̑руке ’заручаны’. Параўн. ст.-рус. заручити ’заверыць асабістым подпісам’ (XVII ст.), ст.-бел. заручити ’заручыць’ (Скарына). Бязафіксны прасл. назоўнік ад zarǫčiti (< rǫčiti < zǫk‑i‑ti, гл. рука) ’тое, за што (у чым) даюць руку’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)