stand out

а) выдава́цца, вытырка́цца, утвара́ць вы́ступ

б) вылуча́цца; кі́дацца ў во́чы

в) не здава́цца, трыма́цца

г) вы́трываць да канца́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Пічы́й, нічые ’адростак новага пяра пасля лінькі’ (стаўб., ЛА, 1). Утвораны пры дапамозе суф. -ьш < прасл. *-*уь ад прасл. *рісь. параўн. карэліц. пыч ’верхняя частка парастка’ (З нар. сл.), балг. пич ’атожылак у дрэваў і вінаграднай лазы’, балг. еленск. пич ’бакавая галінка сцябла памідораў’, пнч ’атожылкі ў вінаградзе, тытуні’, славен. plč ’вугал печы’, якія з *pičiti / pičati < pikati ’калоць’, ’тырчаць, вытыркацца’ (Гарачава, Этимология–1978, 107–108).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

protrude

[prəˈtru:d]

1.

v.t.

1) высо́ўваць

2) вытырка́ць

2.

v.i.

вытырка́цца, высо́ўвацца; утвара́ць вы́ступ, выдава́цца

Her teeth protrude too far — У яе́ зу́бы зашма́т выдаю́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

тырча́ць

1. (вытыркацца) ábstehen* vi (h, s), hervórstehen* vi; hervórragen vi;

валасы́ тырча́ць die Háare stéhen ab [stéhen in álle Ríchtungen, stéhen zu Bérge];

2. (знаходзіцца) разм. stécken vi;

тырча́ць пе́рад вачы́ма beständig vor j-s Áugen sein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Тарча́ць ’выпінацца, выдавацца, вытыркацца; знаходзіцца перад вачыма’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ, Бяльк.), тарчэ́ць ’тс’ (барыс., Шн. 2; Касп., Сл. ПЗБ; дзісн., Нар. сл.), торча́ць ’тс’ (ТС). Укр. дыял. торча́ти ’тырчаць, выдавацца, выступаць’, рус. торча́ть ’тс’, стараж.-рус. торчати ’тс’, польск. дыял. terczeć ’тс’, каш. tarčec ’тс’, чэш. trčeti ’тс’, славац. trčať ’тс’, старое харв. trčati ’тс’, славен. trčati ’не расці, сядзець (пра дрэва)’. З прасл. *trčati/*trčeti, роднаснага да *strčati/*strčeti (Фасмер, 4, 88; Бязлай, 4, 215; Борысь, 577; SEK, 5, 134; ЕСУМ, 5, 573, 609), гл. тырчаць, стырчаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

project

1. [ˈprɑ:dʒekt]

n.

1) заду́мка f., прае́кт -у m., схэ́ма f.; плян -у m.

2) прадпрые́мства n.; пачына́ньне n.

2. [prəˈdʒekt]

v.t.

1) праектава́ць, плянава́ць

2) вытырка́цца, выступа́ць

3) выкіда́ць, выпушча́ць (снара́д)

4) кі́даць сьвятло́, цень

5) дэманстрава́ць кінафі́льм

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

überragen

I überragen

vi выдава́цца, вытырка́цца, выступа́ць

II überrágen

vt

1) узвыша́цца (над чым-н.), панава́ць (над мясцовасцю)

2) (an D) перавыша́ць (каго-н. у чым-н.)

an Áusdauer ~ — перасяга́ць [перавыша́ць] (каго-н.) у вы́трымцы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

pop​2 [pɒp] v.

1. BrE, infml нечака́на вы́йсці; вы́скачыць;

Pat’s just popped next door for ten minutes. Пэт толькі што выскачыла да суседзяў на 10 хвілінак.

2. хло́паць; з трэ́скам ло́пацца

3. (in) забяга́ць, загля́дваць, заско́кваць

4. (out) вы́лупіць во́чы

5. нечака́на вытырка́цца, высо́ўвацца

♦

pop your clogs BrE, hum. паме́рці;

pop the question infml прапанава́ць (каму-н.) вы́йсці за́муж/жані́цца

pop off [ˌpɒpˈɒf] phr. v. infml паме́рці, адкі́нуць канькі́, даць ду́ба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Тырча́ць, тырчэ́ць ‘тарчаць’ (ТСБМ., Нас., Бяльк., Ласт.; ашм., Стан., ТС; паст., рагач., в.-дзв., Сл. ПЗБ), ‘быць навідавоку’, ‘жыць абы-як’ (Нас.), тырча́ць, стырча́ць ‘вытыркацца’ (Некр. і Байк.): пусты колас у гору тырчыць (Сержп. Прык.). Параўн. укр. тирча́ти ‘тс’, рус. дыял. тырча́ть ‘грукаць, тарахцець’. Фанетычны варыянт да тарча́ць (гл.), мажліва, экспрэсіўна маркіраваны. Карскі (1, 258) дапускае змену першапачатковага *tъrk‑ па недастаткова ясных прычынах у сувязі з націскам і даўжынёй складу, звязаўшы з т. зв. «трэцім поўнагалоссем» у Шахматава. Узводзіцца да прасл. *tъrčati/*stъrčati ‘тс’ і, магчыма, звязанага генетична з чэш. tyčiti se ‘ўзвышацца’ (Махэк₂, 650). Гл. таксама Фасмер, 4, 88; ЕСУМ, 5, 573; Арол, 4, 88. Сюды ж тырчако́м ‘тарчма’ (Адм.), тырчко́м ‘тс’, ‘стаўма, у вертыкальным становішчы’ (ТСБМ, Нар. Гом.), тырчко́м, тырчма́, тыршма́ ‘тс’ (Сцяшк. Сл.), трышма́, тырьчма́ ‘тс’ (Бяльк.), тырчма́ ‘стаўма, старчаком’, ‘не прылягаючы, не прыстаючы’ (ТСБМ), тырчмако́м ‘тарчма’ (Бяльк.); тырча́нка жарт. ‘чарга’ (Мат. Маг. 2). Гл. таксама тарчма, торчма.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

віднецца, віднець, бачыцца, значыцца, вызначацца, праступаць, тырчаць / пра што-небудзь цёмнае: цямнець, цямнецца / пра што-небудзь высокае: высіцца; маячыць, вытыркацца (разм.); выглядваць, выглядаць, праглядаць, выдавацца, высоўвацца, свяціцца, красавацца, прасвечваць, вымалёўвацца (перан.) □ кідацца ў вочы

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)