нашмо́ргаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., чаго.

Шморгаючы, вырваць або нарваць у якой-н. колькасці.

Н. каласоў.

Н. ягад з лісцем.

|| незак. нашмо́ргваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́рваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вырваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вырыва́ць

‘да вырваць’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вырыва́ю вырыва́ем
2-я ас. вырыва́еш вырыва́еце
3-я ас. вырыва́е вырыва́юць
Прошлы час
м. вырыва́ў вырыва́лі
ж. вырыва́ла
н. вырыва́ла
Загадны лад
2-я ас. вырыва́й вырыва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вырыва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жыўцо́м, прысл. (разм.).

1. У жывым стане, жывым.

Узяць ваўка ж.

2. Гвалтоўна, жывасілам.

Вырваць дрэўца ж.

◊

Жыўцом з’есці (праглынуць) (разм.) — нападкамі, ганеннем звесці са свету, загубіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́теребить сов., с.-х. вы́рваць, мног. павырыва́ць; вы́церабіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́шчыпнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., што.

Вырваць шчыпком. Вышчыпнуць волас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́ванітаваць, ‑туе; безас. зак.

Разм. Пра рвоту; вырваць. Яго выванітавала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вырыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вырываць ​1 — вырваць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

yank out

informal

вы́хапіць, вы́рваць

рыво́к -ўка́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Вурвалле ’пласт зямлі’ (КТС). Відаць, да урва́ць, вы́рваць, гл. ву́рвалак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)