Лэхта ’балбатуха’ (стаўб., Жыв. сл.). Утворана ад лэ́хтаць < ла́хтаць 2 (гл.), як мазя ад мазаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

grzechotka

ж.

1. бразготка, трашчотка;

2. перан. балбатун, балбатуха

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Лотаўка ’балбатуха, лапатуха’ (Касп.). Утворана ад ⁺лот, якое з’яўляецца ўсечаным варыянтам лексемы лотр (гл.). Іншы варыянт — латроўка ’гультайка’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Wáschweib

n -(e)s, -er

1) пра́чка, пра́лля

2) разм. балбату́н, балбату́ха

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gaduła

м., ж. разм. балбатун, лапатун, пустаслоў; балбатуха, лапатуха; трындола

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Тараба́йка ’балаболка’ (хойн., Шатал.), ’бразготка’, ’лапатуха’ (Ян.), тараба́лка ’балбатуха’ (парыц., Янк. Мат.). Ад тарабаніць 1 (гл.), пад уплывам баяць, байка, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Туро́ра ‘балбатуха’, туро́рышча, туро́рка ‘тс’ (Юрч. СНЛ). Гукаперайманні, параўн. турукаць, гл. Параўн. рус. тарара́ ‘балбатня’, торото́ра, таратора, тараторить ‘балбатаць’ (Фасмер, 4, 22).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Малата́рня ’машына для абмалоту сельскагаспадарчых культур’ (ТСБМ, Чуд., Шат., Яруш.; КЭС, лаг.), ’лапатун, балбатуха’ (Шат., Касп.). Укр. молота́рня ’тс’. З польск. młocarnia ’тс’, аформленага згодна з усх.-слав. поўнагалоссем.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Klátsche

I

f -, -n

1) мухабо́йка (для мух)

2) бразго́тка

II

f -, -n плятка́рка, балбату́ха

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

telltale

[ˈtelteɪl]

n.

1) плятка́р плеткара́ m., плятка́рка f.; балбату́н -а́ m., балбату́ха f.

2) сыгна́льная прыла́да

3) знак -у m., прыкме́та f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)